آنچه را که باید در رابطه ویتامین ها و مواد معدنی بدانید!

 

ویتامین ها و مواد معدنی ریز مغذی هایی هستند که بدن برای انجام طیف وسیعی از عملکردهای طبیعی خودش به آنها نیازمند هست. با این حال، این ریزمغذی ها در بدن ما تولید نمی شوند و باید از غذایی که مصرف می کنیم بدست آیند.

ویتامین ها ترکیبات آلی هستند که افراد به مقدار کم به آنها نیاز دارند. بیشتر ویتامین ها باید از غذا تامین شوند زیرا بدن یا آنها را تولید نمی کند یا بسیار کم تولید می کند.

هر موجودی نیاز ویتامین های متفاوتی دارد. به عنوان مثال، انسان ها باید ویتامین C را از رژیم غذایی خود دریافت کنند – در حالی که سگ ها می توانند تمام ویتامین C مورد نیاز خود را تولید کنند. برای انسان ها، ویتامین D به مقدار کافی در غذا در دسترس نیست. بدن انسان وقتی در معرض نور خورشید قرار می گیرد ویتامین را سنتز می کند و این بهترین منبع ویتامین D است. ویتامین های مختلف نقش های متفاوتی در بدن دارند و فرد برای سالم ماندن به مقدار متفاوتی از هر ویتامین نیاز دارد.

ویتامین ها مواد آلی هستند که به طور کلی به دو دسته محلول در چربی یا محلول در آب طبقه بندی می شوند.

ویتامین های محلول در چربی :

۱-ویتامین A

۲ویتامین D

۳-ویتامین E

۴-ویتامینK

در چربی حل می شوند و تمایل به تجمع در بدن دارند.

ویتامین‌های محلول در آب :

۱-ویتامین C

۲-ویتامین‌های B کمپلکس مانند ویتامین B6، ویتامین B12 و فولات)

باید قبل از جذب توسط بدن در آب حل شوند و بنابراین نمی‌توانند ذخیره شوند. هر گونه ویتامین محلول در آب که توسط بدن استفاده نمی شود، در درجه اول از طریق ادرار از بین می رود.

 

مسترآزمایش در این مقاله توضیح می‌دهد که ویتامین‌ها چی هستند؟

 

چه کار می‌کنند و کدام غذاها منابع خوبی از ویتامینها هستند.

تاریخچه کشف ویتامین: 

در سال ۱۹۱۲، بیوشیمیدان کازیمیر فانک، اولین کسی بود که اصطلاح “ویتامین” را در یک نشریه تحقیقاتی که توسط جامعه پزشکی پذیرفته شده بود، ابداع کرد که از “vita” به معنای زندگی، و “آمین” به یک ماده نیتروژنی ضروری برای زندگی مشتق شده است.فانک به عنوان پدر ویتامین درمانی در نظر گرفته می شود، زیرا او اجزای تغذیه ای را شناسایی کرد که در بیماری های کمبود مانند اسکوربوت (ویتامین C خیلی کم)، بری بری (ویتامین B1 بسیار کم)، پلاگر (ویتامین B3 بسیار کم) وجود نداشتند. و راشیتیسم (ویتامین D خیلی کم). کشف تمام ویتامین ها در سال ۱۹۴۸ اتفاق افتاد.

ویتامین‌ها فقط از غذا به دست می‌آمدند تا اینکه در دهه ۱۹۳۰ مکمل‌های تجاری از ویتامین‌های خاص در دسترس قرار گرفتند. دولت ایالات متحده همچنین شروع به غنی سازی مواد غذایی با مواد مغذی خاص برای جلوگیری از کمبودهای رایج در آن زمان کرد، مانند افزودن ید به نمک برای جلوگیری از گواتر، و افزودن اسید فولیک به محصولات غلات برای کاهش نقایص مادرزادی در دوران بارداری. در دهه ۱۹۵۰، بیشتر ویتامین‌ها و مولتی ویتامین‌ها برای فروش به عموم مردم برای جلوگیری از کمبودها در دسترس بودند، برخی از آن‌ها در مجلات معروفی مانند تبلیغ روغن کبد ماهی حاوی ویتامین D به عنوان آفتاب بطری شده، بازاریابی خوبی دریافت کردند.

 

ویتامین ها چیست؟

ویتامین ها مواد آلی هستند که در مواد غذایی طبیعی به مقدار کم وجود دارند.

داشتن مقدار بسیار کمی از هر ویتامین خاص ممکن است خطر ابتلا به برخی از مشکلات سلامتی را افزایش دهد.

ویتامین هامواد معدنی عناصر غیر آلی موجود در خاک و آب هستند که توسط گیاهان جذب یا توسط حیوانات مصرف می شوند.

در حالی که احتمالاً با کلسیم، سدیم و پتاسیم آشنا هستید، طیف وسیعی از مواد معدنی دیگر از جمله مواد معدنی کمیاب (مانند مس، ید و روی) در مقادیر بسیار کم مورد نیاز هستند.

 

ما دو نوع ویتامین داریم : 

 

ویتامین های محلول در چربی

ویتامین های A، D، E و K محلول در چربی هستند. بدن ویتامین‌های محلول در چربی را در بافت‌های چربی و کبد ذخیره می‌کند و ذخایر این ویتامین‌ها می‌تواند روزها و گاهی ماه‌ها در بدن باقی بماند. چربی‌های غذایی به بدن کمک می‌کنند ویتامین‌های محلول در چربی را از طریق دستگاه روده جذب کند.

ویتامین های محلول در آب

ویتامین های محلول در آب برای مدت طولانی در بدن منبع قابل اعتماد باقی نمی مانند و نمی توان آنها را ذخیره کرد. آنها از طریق ادرار از بدن خارج می شوند. به همین دلیل، مردم به منابع منظم تری از ویتامین های محلول در آب نسبت به ویتامین های محلول در چربی نیاز دارند. ویتامین C و همه ویتامین های B محلول در آب

انواع ویتامین ها : 

 

ویتامین A :ویتامین A به شکل گیری و حفظ سلامت دندان ها، استخوان ها، بافت نرم، غشاهای مخاطی و پوست کمک می کند.

ویتامین B1 : ویتامین B1 به سلول های بدن کمک می کند تا کربوهیدرات ها را به انرژی تبدیل کنند. دریافت کربوهیدرات کافی در دوران بارداری و شیردهی بسیار مهم است. همچنین برای عملکرد قلب و سلول های عصبی سالم ضروری است.

ویتامین B2: ویتامین B2 با سایر ویتامین های B کار می کند. برای رشد بدن و تولید گلبول های قرمز مهم است.

ویتامین B3: ویتامین B5 برای متابولیسم غذا ضروری است. همچنین در تولید هورمون ها و کلسترول نقش دارد.

ویتامین B5: ویتامین B5 یک ویتامین محلول در آب از گروه ویتامین های B است. با تجزیه چربی ها و کربوهیدرات ها به تولید انرژی کمک می کند. همچنین باعث سلامت پوست، مو، چشم و کبد می شود.

ویتامین B6: ویتامین B6 به تشکیل گلبول های قرمز خون و حفظ عملکرد مغز کمک می کند. این ویتامین همچنین نقش مهمی در پروتئین هایی دارد که بخشی از بسیاری از واکنش های شیمیایی در بدن هستند. هرچه پروتئین بیشتری بخورید بدن شما به پیریدوکسین بیشتری نیاز دارد.

ویتامین B7: ویتامین B7 یک ویتامین محلول در آب است که به بدن در متابولیسم چربی ها، کربوهیدرات ها و پروتئین کمک می کند. ویتامین های محلول در آب در بدن ذخیره نمی شوند، بنابراین مصرف روزانه ضروری است.

ویتامین B9:  ویتامین B9 یا فولات در طیف وسیعی از غذاها از جمله میوه، سبزیجات، حبوبات و تخم مرغ وجود دارد. بسیاری از غذاها نیز با اسید فولیک، که شکل مصنوعی فولات است، غنی شده اند.

ویتامین B12: ویتامین B12 مانند سایر ویتامین های B برای متابولیسم مهم است. همچنین به تشکیل گلبول های قرمز خون و حفظ سیستم عصبی مرکزی کمک می کند.

 

ویتامین سی : ویتامین C که اسید اسکوربیک نیز نامیده می شود، یک آنتی اکسیدان است که باعث سلامت دندان ها و لثه ها می شود. به جذب آهن و حفظ بافت سالم بدن کمک می کند. همچنین برای بهبود زخم ضروری است.

 

ویتامین دی: ویتامین D همچنین به عنوان “ویتامین آفتاب” شناخته می شود، زیرا بدن پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید ساخته می شود. ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ۳ بار در هفته برای تولید ویتامین D مورد نیاز بدن برای اکثر افراد در بیشتر عرض های جغرافیایی کافی است. افرادی که در مکان های آفتابی زندگی نمی کنند ممکن است ویتامین D کافی تولید نکنند. دریافت ویتامین D کافی از منابع غذایی بسیار سخت است. ویتامین D به جذب کلسیم در بدن کمک می کند. برای رشد طبیعی و حفظ سلامت دندان ها و استخوان ها به کلسیم نیاز دارید. همچنین به حفظ سطح مناسب کلسیم و فسفر خون کمک می کند.

ویتامین E: ویتامین E یک آنتی اکسیدان است که به نام توکوفرول نیز شناخته می شود. به بدن در تشکیل گلبول های قرمز و استفاده از ویتامین K کمک می کند.

ویتامین K: بدون ویتامین K خون به هم نمی چسبد. برخی از مطالعات نشان می دهد که برای سلامت استخوان مهم است.

 

ویتامین ها و مواد معدنی مواد مغذی هستند که بدن شما به مقدار کم برای عملکرد صحیح و سالم ماندن نیاز دارد. اکثر افراد باید تمام مواد مغذی مورد نیاز خود را با داشتن یک رژیم غذایی متنوع و متعادل دریافت کنند، اگرچه برخی از افراد ممکن است نیاز به مصرف مکمل های اضافی داشته باشند.