داروهای دیالیز

داروهای پائین آورنده فشار خون در دیالیز

1.  فروزماید
2. آملودیپین
3. پرازوسین
4. آنالاپریل
5. لوزارتان
6. متورال(متوپرولول)
7. آتنولول
8. کلونیدن
9. متیل دوپا
10. ۱ مانیوکسیدیل

داروهای تنظیم کننده کلسیم و فسفر در دیالیز

1. کربنات کلسیم
2. رناژل
3. آلومینیوم هیدروکساید
4. سیناکلست
5. کلسیتریول(روکاترول)

داروهای متفرقه دیالیز

1. آتروواستاتین
2. آلوپورینول
3.  نفرویت
4. اسیدفولیک
5.  ونوفر
6. اپرکس

اطلاعات کامل در مورد داروهای دیالیز

از آنجایی که مصرف صحیح داروهای دیالیز در بیماران دیالیزی جزئی از درمان محسوب می شود. و اهمیت بسزائی در سلامتی شما دارد، لذا نکاتی چند در مورد داروها که توجه به آنها بسیار مهم است، را یادآور می شویم.

اریتروپوئتین (اپرکس):

اریتروپوئتین پروتئینی است که در کلیه ها برای تحریک مغز استخوان جهت ساختن گلبولهای قرمز تولید می شود و با افزایش اریتروپوئتین بدن بوسیله اپرکس، کم خونی اصلاح شده و به شما برای داشتن انرژی بیشتر و خستگی کمتر کمک می شود.

شکل دارو:

• دارو به شکل آمپول های ۲۰۰۰ واحدی، ۴۰۰۰ واحدی و ۱۰۰۰۰ واحدی می باشد.

روش استعمال:

• بصورت وریدی و زیرجلدی تزریق می شود.

عوارض جانبی:

•  افزایش فشار خون
•  افزایش استعداد بروز لخته

مراقبت و توجهات:

•  کنترل فشارخون و دقت در مصرف داروهای ضد فشارخون
•  رعایت رژیم غذایی کم پتاسیم

نحوه نگهداری صحیح دارو:

• از تکان دادن شدید آمپول یا شیشه دارو حتی هنگامیکه دارو در جعبه قرار دارد، خودداری نمائید.
• سریعاً اپرکس را به یخچال با دمای بین C °۲ تا ۸ منتقل کنید
• اپرکس را همواره از مجاورت نور و منابع گرمایی دور نگهدارید.
• از گرم کردن اپرکس با استفاده از مالش شدید در میان کف دست خودداری نمائید.
• نیم ساعت قبل از مصرف در دمای اتاق باشد.
• جهت انتقال دارو به منزل یا بیمارستان از جعبه یا کیف مخصوص اپرکس استفاده نمائید.
• در صورت وجود یکی از موارد زیر دارو را استفاده نکنید:
• کدورت یا رنگی شدن دارو، دارو باید شفاف و بدون رنگ باشد.
• مشاهده ذرات معلق و یا کف
• خاموش شدن یخچال در اثر قطع برق یا خرابی
• یخ زدن دارو بر اثر سرمای زیر صفر و یا گرم شدن در حرارت بیش از C °۲۵
• گذشتن تاریخ انقضا

ونوفر(آهن):

از ترکیبات آهن ساکروز می باشد، که کمک به درمان کم خونی می نماید.

شکل دارو:

• بصورت آمپول های ۱۰۰ میلی گرمی می باشد.

روش استعمال:

• بصورت وریدی می باشد، که توسط پرستار در بخش دیالیز تزریق می شود.

عوارض:

• افت فشار خون، سردرد، تهوع، استفراغ، درد مفاصل، درد عضلانی، سرگیجه، درد قفسه سینه، احساس طعم فلز در دهان
• در صورت بروز عوارض حتماً اطلاع دهید.
• نیاز به نگهداری در یخچال ندارد.
• حتماً در مراکز درمانی تزریق شود.
• در زمان تجویز قرص آهن قطع می شود.

کربنات کلسیم:

قرص کربنات کلسیم به عنوان پایین آورنده فسفر و یا کمک به افزایش کلسیم مصرف می شود.

شکل دارو:

• به شکل قرص ۵۰۰ میلی گرمی است.

عوارض:

• یبوست، تهوع، استفراغ، خشکی دهان، دل درد، تشنگی و تکرر ادرار

مراقبت و توجهات:

• این دارو اگر بعلت اصلاح کلسیم مصرف شود، یک ساعت بعد از غذا میل می شود
• اگر با هدف اصلاح فسفر باشد، در وسط غذا میل می شود.
• در صورت بروز عوارض به پزشک خود اطلاع دهید.
• شناسایی غذاهای پرفسفر و محدودیت مصرف آنها صورت گیرد.
• در دمای C ° ۳۰– ۱۵ در پوشش بسته نگهداری شود.

روکاترول یا کلسیتریول:

در درمان کاهش سطح کلسیم خون و یا پرکاری پاراتیروئید استفاده می شود این دارو جذب کلسیم از روده ها را افزایش می دهد.

شکل دارو :

• به صورت کپسولهای ۲۵/۰ میکرو گرمی است.

عوارض:

• سردرد، بیخوابی، ضعف، تهوع، یبوست، طعم فلز در دهان، خشکی دهان، بی اشتهایی

مراقبت و توجهات:

• دارو را می توان همراه با غذا یا معده خالی مصرف نمود.
• دارو را باید در ظرف مقاوم به نور و در محل خشک و درجه حرارت C ° ۳۰– ۱۵ نگهداری کرد.
• در صورت بروز علائم ذکر شده به پزشک خود اطلاع دهید.
• از شکستن، خرد کردن یا جویدن کپسول خودداری کنید.
• در مصرف غذاهای غنی از کلسیم،فسفات و ویتامین D مثل لبنیات احتیاط کنید.
• در مصرف فرآورده های حاوی پتاسیم احتیاط کنید.
• دارو را همزمان با داروهایی مثل سایمیتدین، و رانی تیدین و کلسیترامین و داروهای ضد تشنج (مثل فنی توئین) مصرف نکنید. این داروها اثرات روکاترول را کاهش می دهد.
• افرادی که دچار افزایش سطح کلسیم خون هستند، نباید از این دارو استفاده کنند.

رناژل:

کمک به پایین آوردن فسفر می نماید. رناژل همچنین با اسیدهای صفراوی باند می شود و بدین ترتیب سطح کلسترول خون پایین می آید.

شکل دارو:

• به شکل قرص های سفید رنگ بیضوی و روکش دار ۴۰۰و ۸۰۰ میلی گرمی می باشد.

عوارض:

• سردرد، تهوع، استفراغ، اسهال و کاهش فشارخون

مراقبت و توجهات:

• رعایت رژیم غذایی کم فسفر
• این دارو با داروهای ضد تشنج، آنتی آریتمی، وارفارین و سیپروفلوکساسین تداخل دارد. فاصله مصرف رناژل با این داروها حداقل باید ۱ تا ۳ ساعت باشد.
• رناژل باید همراه غذا مصرف شود.
• قرص ها بطور کامل بلعیده شود.
• دارو در دمای بالای C ° ۲۵ نباشد.
• اگر فراموش کردید، رناژل را مصرف کنید، رناژل فراموش شده حذف شود و در زمان بعدی خود همراه غذا مصرف شود و از ۲ برابر کردن دارو خودداری نمائید.