Link

Embed

Copy and paste this HTML code into your webpage to embed.

 

HIV/AIDSچیست؟

HIV (ویروس نقص ایمنی انسان) ویروسی است که به سیستم ایمنی بدن حمله می کند، سیستمی که به مبارزه با عفونت ها و بیماری ها کمک می کند. HIV می تواند از طریق برخی مایعات بدن مانند خون، مایع منی، مایعات واژن و شیر مادر منتقل شود. هنگامی که فردی به HIV آلوده می شود، سیستم ایمنی بدن او را در طول زمان ضعیف می کند و مبارزه با سایر عفونت ها و بیماری ها را برای بدن سخت تر می کند. در حالی که هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد، درمان‌هایی وجود دارد که می‌تواند به مدیریت ویروس کمک کند و به افراد مبتلا به HIV اجازه دهد زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند.

اچ آی وی و ایدز

ایدز – سندرم نقص ایمنی اکتسابی – برای اولین بار در سال ۱۹۸۱ در ایالات متحده گزارش شد و از آن زمان به بعد یک اپیدمی (همه گیری) جهان گستر پیدا کرد. بیماری ایدز بوسیله ویروس نقص ایمنی اچ آی وی بوجود می آید.

اچ آی وی بوسیله از بین بردن و آسیب رساندن به سلولهای ایمنی سلولهای سفید (خون توانایی بدن را در مقابله با عوامل عفونی و برخی سرطانها از بین می برد. افرادی که تشخیص اچ آی وی ایدز در آنها مسجل شده در صورت عدم درمان، در طول زندگی خود به بیماری هایی دچار میشوند که زندگی آنها را به مخاطره می اندازد و اصطلاحاً عفونتهای فرصت طلب خوانده می شوند این عوامل باکتریها و ویروسهایی هستند که افراد سالم را دچار عفونت نمی کنند.

انتقال ایدز یا HIV

اچ آی وی بطور معمول بواسطI داشتن روابط جنسی محافظت نشده و استفاده از وسایل تزریق مشترک در مصرف تزریقی مواد مخدر گسترش می یابد . ویروس می تواند از طریق مهبل و آلت تناسلی زنانه و مردانه – رکتوم منتقل شود. اچ آی وی همچنین می تواند از طریق تماس با خون آلوده انتقال یابد. قبل از غربالگری خون برای عفونتهایی مثل اچ آی وی و قبل از تکنیکهای گرما درمانی (Heat-treating) که برای از بین بردن اچ آی وی در محصولات خونی بکار می روند اچ آی وی از طریق انتقال خون و یا تماس با محصولات خونی آلوده منتقل می شد. امروزه بعلت روشهای غربالگری و تکنیکهای جدید خطر آلوده شدن به اچ آی وی از این طریق به شدت کاسته شده است. اچ آی وی به نسبت فراوان در میان مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی گسترش می یابد علت آن استفاده مشترک از سوزنها با سرنگهایی است که به مقادیر کم ، حاوی خون فرد مبتلا به ویروس اچ آی وی است. بطور بسیار ناشایع ممکن است کارمند یک مرکز بهداشتی به علت تماس تصادفی با سوزنها و یا سایر وسایل پزشکی آلوده به اچ آی وی آلوده شود. ضمناً زنان می توانند اچ آی وی را به نوزادشان در طول حاملگی و یا زایمان منتقل کنند. تقریباً / تا / همه زنان باردار درمان نشده آلوده به اچ آی وی ، این عفونت را به نوزادان خود منتقل خواهند کرد.

مادران آلوده به ویروس می توانند اچ آی وی را از طریق شیر دادن به نوزاد خود منتقل کنند. اگر مادری در طول بارداری داروهای پیشگیری خاصی دریافت کنند ، به طور قابل ملاحظه ای شانس ابتلای نوزاد خود به اچ آی وی را کاهش می دهد.در هر صورت توصیه می شود که مادران مبتلای به ویروس اچ آی وی از روش سزارین برای زایمان استفاده کرده و از دادن شیر خود به نوزاد اجتناب کنند . البته طبق پروتکل جدید در ویرال لود پایین زیر هزار) که اکثرا با داروهای جدید به دست می آید، سزارین لازم نیست و زایمان طبیعی می تواند انجام شود. اگر چه محققین اچ آی وی را در بزاق افراد آلوده شناسایی کرده اند. مدرکی دال بر گسترش ویروس از طریق تماس با بزاق وجود ندارد، مگر اینکه بزاق آغشته به خون باشد. یافته های آزمایشگاهی نشان داده که خاصیت طبیعی بزاق قدرت آلوده سازی اچ آی وی را محدود می سازد.

مطالعات تحقیقاتی درباره افراد آلوده به اچ آی وی مدرکی دال بر گسترش ویروس توسط تماس با بزاق (مثلاً با بوسیدن معمولی) ارائه نمی دهد.

دانشمندان همچنین یافته ای مبنی بر گسترش اچ آی وی از طریق ،تعریق ،اشک ادرار و مدفوع نیافته اند. مطالعه خانواده هایی که افراد آلوده به اچ آی وی دارند بطور واضح نشان داده که اچ آی وی با روابطی نظیر ظرف غذای اشتراکی، حوله، رختخواب، استخر شناء تلفن، میز توالت انتقال نمی یابد. همچنین از طریق نیش حشراتی مثل پشه و یا ساس گسترش نمی یابد.

اچ آی وی می تواند هر فردی که رفتارهای پرخطری نظیر رفتارهای زیر را دارد آلوده سازد:

•  استفاده از سوزن یا سرنگهای مشترک برای تزریق مواد
• داشتن روابط جنسی بدون استفاده از کاندوم با فردی آلوده یا فردی که وضعیت آلودگی وی مشخص نیست.
•  داشتن بیماریهای منتقله از راه تماس جنسی (STI) نظیر سیفلیس، تب خال تناسلی ،سوزاک افراد را در ابتلا به آلودگی با اچ آی وی حساستر می سازد. به خصوص اگر این بیماریها با زخم همراه باشند.

نکته مهم : طبق مطالعات از طریق آرایشگاه و درست کردن ناخن و… هیچ مورد ابتلایی در جهان گزارش نشده است و با تاتو هم بعید است.

علائم اولیه ایدز

بسیاری از افراد در اوایل آلودگی با اچ آی وی نشانه های زیادی ندارند. بعضی از افراد در ماههای اول یا دوم بعد از ابتلاء به ویروس علائمی شبیه به آنفولانزا از خود بروز میدهند. این ناخوشی شامل تب سردرد، خستگی و بزرگی غدد لنفاوی است. (غدد لنفاوی ارکانهای ایمنی هستند که در گردن و کشاله ران و … قابل لمس هستند.

این علائم معمولاً در هفته اول تا ماه اول ناواضح است و اغلب با سایر بیماری های و اشتباه ویروسی در طول این دوره افراد بسیار عفونی اند و اچ آی وی به مقادیر زیاد در ترشحات تناسلی آنها وجود دارد. علائم شدید و مزمن امکان دارد که تا یک دهه یا بیشتر بعد از ورود اچ آی وی به بدن بزرگسالان بروز نکند. ولی این مدت در کودکانی که با عفونت اچ آی وی متولد شده اند کوتاه تر است و حتی به ۲ سال می رسد. این دوره بی علامت بسته به هر شخص و میزان قدرت سیستم ایمنی بدن وی متفاوت می باشد. در طول دوره آسیمپتوماتیک (بی) علامت ویروس بطور فعال تکثیر می یابد و سلولهای سیستم ایمنی را آلوده و نابود می کند. اولین نشانه بسیاری از افراد بزرگی غدد لنفاوی است که امکان دارد چندین ماه بصورت بزرگ و متورم باقی بمانند دیگر علائمی که اغلب طی ماهها و سالها قبل از شروع ایدز تجربه می شوند، شامل:

• فقدان انرژی
• کاهش وزن
• تب های مکرر و تعریق
• اسهال طول کشیده بیش از یک ماه
• عفونت مکرر و مزمن قارچی دهان یا مهبل.
• ظهور دانه هایی در پوست یا پوسته پوسته شدن پوست.
• بیماری التهابی لگن در زنان که به درمان جواب نمی دهد.
• کاهش حافظه کوتاه مدت.

بعضی از افراد دچار عفونتهای مکرر و شدید تبخال میشوند که با ایجاد زخمهایی در دهان ناحیه تناسلی و مقعدی و یا یک بیماری دردناک عصبی مشخص می شود.

مرحله (ایدز)

اصطلاح ایدز به مراحل پیشرفته عفونت ایچ آی وی اطلاق می گردد که در آن سلولهای ایمنی کاهش میابند. بعلاوه این تعریف شامل ٢۶ وضعیت بالینی می شود که بعنوان عفونت پیشرفته اچ آی وی ، افراد را مبتلا می کند. اغلب این وضعیتها. عفونت های فرصت طلبی هستند که به ندرت افراد سالم را درگیر می کنند. در افرادی که بیماری ایدز دارند بعلت نابودی سیستم ایمنی،

این عفونت ها شدید و گاهی کشنده اند بطوریکه بدن بیمار قادر به مقابله با باکتریها، ویروسها قارچها و انگلها نیست. بیماری های عفونی فرصت طلب که در افراد دچار ایدز شایع هستند علائمی به شرح زیر ایجاد می کنند: نکته مهم : در صورت طول کشیده شدن و عدم تشخیصهای دیگر علایم زیر میتوانند مطرح کننده مرحله ایدز بیماری باشند.

• سرفه و تنگی نفس 
• تشنج و عدم تعادل
• بلغ مشکل یا دردناک 
• کیجی یا فراموشی
• اسهال شدید و مزمن
• کاهش بینایی
• تهوع، استفراغ و قولنجهای شکمی
• کاهش وزن و خستگی شدید
• مردرد شدید
• کوما

کودکان دچار ایدز هم میتوانند همان بیماریهای فرصت طلب بزرگسالان را تجربه کنند.

افراد مبتلا به اچ آی وی ایدز مستعد سرطانهای متنوعی هستند.

درصورت عدم تشخیص به موقع و درمان، بسیاری افراد چنان متأثر از علائم ایدز می شوند . این افراد گاها، شغل خود را از دست می دهند و یا از انجام کارهای روزمره خود ناتوان میشوند. بعضی از افراد دچار دورههایی از امراض تهدید کننده حیات می شوند البته در طی این مدت دوره هایی از بهبودی را نیز پشت سر می گذارند.

Link

Embed

Copy and paste this HTML code into your webpage to embed.

تشخیص بیماری ایدز یا اچ ای وی

بخاطر این که عفونت اچ آی وی در اوایل اغلب سبب علائمی نمی شود پزشک یا کارمند مراقبتهای بهداشتی معمولاً ایدز را بوسیله آنتی بادیهای ضد اچ آی وی که از طریق آزمایش خون قابل تشخیص اند مشخص می کند. سطوح آنتی بادیهای اچ آی وی موجود در خون بطور عموم در طی ۱ الی ۳ ماه بعد از عفونت با اچ آی وی قابل شناسایی هستند و در بعضی مواقع باید ۳ ماه از عفونت با اچ آی وی بگذرد تا سطوح آنتی بادیها برای آزمایشات خونی استاندارد قابل شناسایی شود.

مراکز مشاوره بیماریهای رفتاری در شهرستانهای کشور، می توانند تست اچ آی وی را انجام دهند . البته چنانچه ذکر شد قبل از انجام هر گونه آزمایش در مورد اچ آی وی ایدز باید مشاوره بعمل آید. این کار در مراکز مشاوره بیماریهای رفتاری دانشگاه های علوم پزشکی صورت می گیرد . کلیه مراحل مشاوره و اطلاعات مراجعین در این مراکز بصورت محرمانه و رایگان بوده و برای مراجعه به این مراکز نیازی به معرفی پزشک نیست و هرکس می تواند بصورت مستقیم مراجعه نماید. مراکز مشاوره بیماریهای رفتاری در همه شهرهای ایران و همه مناطق تهران شعبه دارند که در آنها ، تست های معتبر ، مشاوره و آزمایش برای اچ آی وی و مشاوره برای بعضی دیگر از عفونت های آمیزشی انجام می شود و نیز داروهای پیشگیری پس از مواجهه (PEP) در صورت لزوم ارائه می گردد.

نوزادانی که از مادران مبتلا متولد می شوند، امکان دارد که به اچ آی وی مبتلا باشند یا نباشند. البته همگی آنها حامل آنتی بادیهایی بر ضد اچ آی وی هستند که میتواند تا چندین ماه در جریان خونشان باقی بماند. تشخیص قطعی عفونت اچ آی وی با انجام آزمایشات آنتی بادی استاندارد تا ۱۵ ماهگی امکان پذیر نیست و تا این هنگام آنتی بادیهای مادر از بین می رود و نوزاد آنتی بادیهای خود را می سازد و اگر نوزاد مبتلا باشد، این آنتی بادیها در جریان خون وجود خواهند داشت. تکنیکهای جدیدی جهت افزایش دقت تشخیص اچ آی وی در نوزادان قبل از ۱۵ ماهگی کشف شده اند.

درمان ایدز

علی رغم تحقیقات گسترده جهانی، تاکنون برای بیماری اچ آی وی ایدز درمان قطعی و یا واکسن پیشگیری تولید نشده است . درمان های موجود باعث افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی افراد میشوند و همچنین باعث کاهش احتمال انتقال بیماری به دیگران میشوند.

جهت تاثیر مناسب داروها بیماران باید داروهای تجویز شده را منظم و کامل مصرف نمایند . برای افرادی که دچار تماسهای اتفاقی شغلی و غیر شغلی مانند فرورفتن سوزنهای تزریق آلوده به بدن شده اند ، نیز داروهایی جهت پیشگیری وجود دارند . درمان های دارویی اچ آی وی طی سالهای اخیر پیشرفت قابل توجهی داشته اند. افراد با مصرف این داروها، می توانند عمر نزدیک به طبیعی داشته باشند و سطح ویروسی خونشان پس از مدتی صفر می شود و قابلیت انتقال به شریک جنسی و فرزند را نیز نخواهند داشت.

داروها ویروس را در بدن کاملا ریشه کن نمی کنند و فرد باید تا پایان عمر یا تا زمانی که درمان قطعی یافت شود تحت درمان باشد. طی سالهای اخیر خوشبختانه از هیچ مادر باردار اچ آی وی مثبتی که تحت درمان بوده، فرزند مبتلا به دنیا نیامده است. همچنین در صورتی که فردی در مواجهه احتمالی با اچ آی وی قرار گیرد در ۷۲ ساعت اول پس از مواجهه پرخطر، می تواند به مراکز مشاوره بیماری های رفتاری مراجعه نماید و درمان PEP به مدت ۴ هفته دریافت میشود تا خطر انتقال نزدیک صفر شود.

بنابراین اطلاع از موارد و پیشرفتهای فوق و شناسایی بیماری در فاز اچ آی وی و قبل از تبدیل به ایدز که درمان را چالشی و سخت می کند، بسیار مهم است.

پیشگیری از ایدز

از آنجا که هیچ واکسنی برای اچ آی وی وجود ندارد، تنها روش پیشگیری از عفونت خودداری از رفتارهایی است که شخص را در خطر عفونت قرار می دهد.

این رفتارها عبارتند از استفاده از سوزنهای مشترک و یا داشتن روابط جنسی محافظت نشده . بسیاری از افراد آلوده به HIV علائمی ندارند، بنابراین هیچ راهی جهت اطمینان از آلودگی یک شریک جنسی وجود ندارد مگر اینکه نتایج آزمایشگاهی بطور مکرر منفی باشند

و فرد به هیچ رفتار پرخطری اقدام نکند کاندوم تنها وسیله پیشگیری از انتقال اچ آی وی از طریق ارتباط جنسی است.

کاندوم باید در تمامی طول رابطه و در همه انواع روابط جنسی پرخطر استفاده شود.

نتیجه

HIV یک بیماری جدی است که با درمان مناسب قابل کنترل است.

اگر فکر می کنید ممکن است در معرض HIV قرار گرفته باشید، مهم است که در اسرع وقت آزمایش دهید.

با تشخیص و درمان به موقع، افراد مبتلا به HIV می توانند زندگی طولانی و سالمی داشته باشند و خطر انتقال ویروس به دیگران را کاهش دهند.

با انجام رفتارهای ایمن و انجام آزمایشات منظم، می توانیم در جهت پایان دادن به اپیدمی HIV تلاش کنیم.

HIV یک مسئله جدی بهداشت جهانی است که هر سال میلیون ها نفر را تحت تأثیر قرار می دهد.

با درک اصول HIV ، از جمله نحوه انتقال آن و گزینه های مختلف درمانی در دسترس ، می توانیم برای کاهش شیوع ویروس تلاش کنیم و به افراد مبتلا به HIV کمک کنیم تا زندگی سالم و برآورده ای داشته باشند.

اگر فکر می کنید ممکن است در معرض HIV قرار داشته باشید ، مهم است که در اسرع وقت آزمایش کنید و به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

علائم اصلی ایدز؟

در مراحل اولیه عفونت HIV، بسیاری از افراد ممکن است هیچ علامتی را تجربه نکنند. با این حال، برخی از افراد ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا مانند تب، سردرد و خستگی را تجربه کنند. این علائم معمولاً در عرض چند هفته پس از ابتلا به ویروس رخ می دهد و می تواند از چند روز تا چند هفته ادامه یابد.

با پیشرفت ویروس و ضعیف شدن سیستم ایمنی، علائم شدیدتری ممکن است رخ دهد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

کاهش وزن سریع
تب مکرر یا تعریق شبانه زیاد
خستگی مفرط
تورم طولانی مدت غدد لنفاوی در زیر بغل، کشاله ران یا گردن
اسهال مزمن
زخم یا زخم در دهان یا در ناحیه تناسلی
ذات الریه
از دست دادن حافظه، افسردگی یا سایر اختلالات عصبی
توجه به این نکته ضروری است که این علائم می تواند ناشی از بیماری های دیگر نیز باشد، بنابراین تجربه هر یک از این علائم لزوماً به معنای ابتلا به HIV نیست. تنها راه برای اطمینان از اینکه فردی مبتلا به HIV است انجام آزمایش است.

علائم ایدز در مردان؟

علائم ایدز در زنان؟

علائم HIV در زنان می تواند بسیار متفاوت باشد و برخی از زنان ممکن است اصلاً هیچ علامتی را تجربه نکنند. با این حال، در اینجا برخی از علائم رایجی وجود دارد که ممکن است زنان تجربه کنند:

علائم شبه آنفولانزا: بسیاری از زنان در عرض چند هفته پس از ابتلا به HIV علائمی شبیه آنفولانزا را تجربه می کنند. این علائم می تواند شامل تب، لرز، گلودرد، سردرد و درد عضلانی باشد.

پریودهای نامنظم: HIV می تواند باعث تغییراتی در دوره های قاعدگی شود، از جمله قاعدگی های نامنظم، سنگین تر یا سبک تر از معمول، یا اصلاً پریود نمی شود.

عفونت‌های واژن: HIV می‌تواند زنان را مستعد ابتلا به عفونت‌های واژن از جمله عفونت‌های مخمری و واژینوز باکتریایی کند.

بیماری التهابی لگن: HIV می تواند خطر ابتلا به بیماری التهابی لگن (PID) را افزایش دهد که یک عفونت جدی در اندام های تولید مثل است.

بثورات پوستی: اچ‌آی‌وی می‌تواند باعث انواع بثورات پوستی از جمله بثورات قرمز و خارش‌دار روی تنه، بازوها یا پاها شود.

غدد لنفاوی متورم: HIV می تواند باعث تورم در غدد لنفاوی شود که بخشی از سیستم ایمنی هستند و در سراسر بدن قرار دارند.

خستگی: بسیاری از افراد مبتلا به HIV خستگی مزمن را تجربه می کنند که می تواند بر توانایی آنها در کار و انجام فعالیت های روزانه تأثیر بگذارد.

علائم عصبی: با پیشرفت HIV، می تواند علائم عصبی مانند از دست دادن حافظه، گیجی و مشکل در تمرکز ایجاد کند.

توجه به این نکته ضروری است که این علائم می تواند ناشی از بیماری های دیگر نیز باشد، بنابراین تجربه هر یک از این علائم لزوماً به معنای ابتلا به HIV نیست. تنها راه برای اطمینان از اینکه فردی مبتلا به HIV است انجام آزمایش است.

علائم در روزهای اول؟

در چند روز یا چند هفته اول پس از ابتلا به HIV، بسیاری از افراد یک بیماری شبیه آنفولانزا به نام عفونت حاد HIV را تجربه می کنند. برخی از علائم رایج عفونت حاد HIV ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تب
سردرد
گلو درد
خستگی
کهیر
دردهای عضلانی و درد مفاصل
تورم غدد لنفاوی
این علائم می توانند از چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشند و ممکن است بیایند و از بین بروند. توجه به این نکته مهم است که این علائم می‌تواند ناشی از بسیاری از بیماری‌های دیگر نیز باشد، بنابراین تجربه این علائم لزوماً به معنای ابتلا به HIV نیست.

پس از عفونت حاد اولیه HIV، بسیاری از افراد تا چندین سال هیچ علامتی را تجربه نمی کنند. با این حال، در این مدت، ویروس هنوز فعال است و می تواند به دیگران منتقل شود. مهم است که به طور منظم آزمایش HIV بدهید، حتی اگر هیچ علامتی را تجربه نکنید، تا از وضعیت خود مطلع شوید و در صورت لزوم مراقبت و درمان مناسب دریافت کنید.