سرطان پوست رشد غیرطبیعی سلول‌های پوست است که اغلب در اثر قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد می‌شود و با تشخیص زودهنگام، شانس درمان موفقیت‌آمیز افزایش می‌یابد. انواع مختلف سرطان پوست شامل کارسینوم سلول بازال، کارسینوم سلول سنگفرشی و ملانوم است. عوامل خطر شامل سابقه خانوادگی، قرار گرفتن در معرض نور خورشید و برخی ویژگی های پوستی است. نظارت بر تغییرات پوست برای تشخیص زودهنگام و درمان سریع بسیار مهم است.

سرطان پوست یک نوع سرطان است که از سلول‌های پوستی شروع می‌شود. این نوع سرطان بیشتر به دلیل تعرض به اشعه ماورای بنفش (UV) از نور خورشید و یا سایر منابع مشابه ناشی می‌شود. سرطان پوست می‌تواند در مناطق مختلف بدن شکل بگیرد، اما بیشتر در مناطقی که به نور مستقیم خورشید تعرض دارند، مانند صورت، گردن، دست‌ها و پشت دست‌ها، رخ و سر مشاهده می‌شود.

 

 

سرطان پوست چیست؟

سرطان پوست رشد خارج از کنترل سلول‌های غیرطبیعی در اپیدرم، بیرونی‌ترین لایه پوست است که در اثر آسیب DNA ترمیم نشده ایجاد می‌شود که باعث جهش می‌شود. این جهش ها منجر به تکثیر سریع سلول های پوست و تشکیل تومورهای بدخیم می شود. انواع اصلی سرطان پوست عبارتند از: کارسینوم سلول بازال (BCC)، کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC)، ملانوما و کارسینوم سلول مرکل (MCC).

پوست بزرگترین عضو بدن است. پوست چندین لایه دارد، اما دو لایه اصلی اپیدرم (لایه فوقانی یا خارجی) و درم (لایه تحتانی یا داخلی) هستند. سرطان پوست از اپیدرم شروع می شود که از سه نوع سلول تشکیل شده است:

سلول های سنگفرشی: سلول های نازک و مسطحی که لایه بالایی اپیدرم را تشکیل می دهند.
سلول های پایه: سلول های گرد در زیر سلول های سنگفرشی.
ملانوسیت ها: سلول هایی که ملانین می سازند و در قسمت پایین اپیدرم یافت می شوند. ملانین رنگدانه ای است که به پوست رنگ می دهد. هنگامی که پوست در معرض آفتاب قرار می گیرد، ملانوسیت ها رنگدانه بیشتری تولید می کنند و باعث تیره شدن پوست می شوند.
کارسینوم سلول بازال و سنگفرشی دو نوع شایع سرطان پوست هستند. آنها به ترتیب در لایه های پایه و سنگفرشی پوست شروع می شوند. هر دو معمولا قابل درمان هستند، اما درمان آنها ممکن است مخرب و گران باشد.

ملانوما، سومین نوع شایع سرطان پوست، از ملانوسیت ها شروع می شود. از بین انواع سرطان پوست، ملانوما به دلیل تمایل به گسترش به سایر قسمت های بدن، از جمله اندام های حیاتی، بیشترین مرگ و میر را به همراه دارد.

بیشتر موارد سرطان پوست به دلیل قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) خورشید، تخت‌های برنزه یا لامپ‌های خورشیدی است. اشعه ماوراء بنفش می تواند به سلول های پوست آسیب برساند. در کوتاه مدت، این آسیب می تواند باعث آفتاب سوختگی شود. با گذشت زمان، آسیب اشعه ماوراء بنفش افزایش می یابد و منجر به تغییر در بافت پوست، پیری زودرس پوست و گاهی اوقات سرطان پوست می شود. اشعه ماوراء بنفش همچنین با بیماری های چشمی مانند آب مروارید مرتبط است.

 

انواع سرطان پوست

سرطان پوست به چندین نوع اصلی تقسیم می‌شود که هر کدام ویژگی‌ها و رفتارهای متفاوتی دارند. این انواع عبارتند از:

1. باسلوما (Basal Cell Carcinoma): این نوع سرطان پوست بسیار شایع‌ترین نوع سرطان پوست است. باسلوما عمدتاً در مناطقی از پوست که به نور خورشید تعرض دارند (مانند صورت، گردن، دستها) شکل می‌گیرد. این نوع سرطان پوست به‌طور عمومی کمتر تمایل به گسترش به سایر مناطق دارد.
2. سوآموسل‌های سوپرباسلوما (Squamous Cell Carcinoma): این نوع نیز بسیار شایع است و از لایه‌های عمقی‌تر پوست برخاسته می‌شود. معمولاً در نواحی آفتاب‌پوستی یا در محل‌های قدیمی زخم‌ها یا سوختگی‌ها شکل می‌گیرد. اگرچه به طور عمومی کمتر تمایل به گسترش دارد، اما در برخی موارد ممکن است به سرعت رشد کند.
3. ملانوما (Melanoma): ملانوما یک نوع سرطان پوست کمتر شایع اما بسیار خطرناک‌تر است. این نوع سرطان از سلول‌های پیگمانتی پوست به نام ملانوسیت‌ها برخاسته و ممکن است به سرعت به نودهای لنفاوی و اعضا دیگر انتشار یابد. تغییرات رنگی در لکه‌ها، تیرگی و قرارگیری آن در مناطق که به آفتاب تعرض دارند، علائم مشترک ملانوما هستند.
4. سرطان پوستی سلول‌های مربوطه به لنفاوی (Cutaneous Lymphoma): این نوع نادرتر از دیگر انواع سرطان پوست است و از سلول‌های لنفوسیتی (یک نوع سلول سیستم ایمنی) برخاسته است. علائم آن ممکن است شامل قرمزی، خارش، تورم و تغییرات پوستی باشد.

این تنها تعدادی از انواع سرطان پوست هستند و هنوز انواع دیگری نیز وجود دارند. هرچند اکثر سرطان‌های پوست در صورت تشخیص زودهنگام و در مراحل اولیه با مداخلات درمانی مناسب قابل درمان هستند، اما مهم است که در صورت مشاهده تغییرات مشکوک در پوست خود به پزشک معاینه و مشاوره کنید.

 

 

علائم سرطان پوست

علائم سرطان پوست ممکن است بسته به نوع سرطان و مرحله آن متفاوت باشند. در ادامه، برخی از علائم مشترک سرطان‌های پوستی را ذکر می‌کنم:

1. لکه‌های تیره یا جدید روی پوست: لکه‌هایی که به طور ناگهانی شکل می‌گیرند و تیرگی، قهوه‌ای تیره، قرمز یا آبی رنگ هستند، ممکن است نشانه سرطان پوستی باشند.
2. تغییرات در اندازه، شکل و رنگ لکه‌ها و مول‌ها: اگر مول‌ها یا لکه‌های موجود روی پوست تغییر شکل، اندازه یا رنگ می‌کنند، این می‌تواند نشانه سرطان پوستی باشد.
3. زخم‌ها یا آفت‌های جدید که به طور معمول نمی‌پزند: زخم‌ها یا آفت‌هایی که به طور معمول بهبود نمی‌یابند یا به مرور زمان بزرگتر می‌شوند، ممکن است نشانه سرطان پوستی باشند.
4. خارش، ترشحات یا خون‌ریزی از لکه‌ها یا مول‌ها: اگر مول‌ها یا لکه‌ها خارش دارند، ترشحات غیرمعمول دارند یا خون‌ریزی می‌کنند، بهتر است توجه ویژه داشته باشید.
5. تورم یا تغییر در بافت‌های زیرپوستی: تغییر در بافت‌های زیرپوستی از جمله تورم یا تغییر شکل، ممکن است به وجود سرطان اشاره کند.
6. درد یا تحریک در مناطق مورد انتشار سرطان: در برخی موارد، سرطان پوست می‌تواند درد، تحریک یا احساس ناراحتی در مناطق مشخصی از پوست ایجاد کند.

مهم است که همیشه به پوست خود توجه کنید و تغییرات مشکوک را بررسی کنید. اگر تغییراتی مشابه علائم مذکور در پوست خود مشاهده می‌کنید، بهتر است به پزشک تخصصی پوست مراجعه کنید تا تشخیص دقیقی درباره وضعیت پوستتان بگیرید و در صورت لزوم تست‌های بیشتری انجام دهید.

علائمی که باعث سرطان پوست می شوند.

علائم سرطان پوست می‌تواند شامل تغییرات رنگ، اندازه، شکل و ترکیب پوست باشد. اگر تغییراتی در نمای خارجی شلوغی پوست یا لکه‌های مشکوک مشاهده کنید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. تشخیص دقیق نیاز به ارزیابی توسط یک پزشک، معمولاً یک متخصص پوست، دارد. در صورت تشخیص سرطان پوست، درمان‌های مختلفی از جمله جراحی، ترکیب‌های شیمیایی و درمان‌های تابشی ممکن است به کار گرفته شوند، بسته به نوع و مرحله سرطان. همچنین، پیشگیری از تعرض به اشعه ماورای بنفش و استفاده از محافظت‌های خورشیدی نیز در کاهش خطر ابتلا به سرطان پوست موثر است.

 

عوامل خطر ساز برای سرطان پوست 

عوامل خطری که می‌توانند احتمال ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند، عبارتند از:

1. تعرض به اشعه ماورای بنفش (UV) و آفتاب: تعرض بیشتر به نور خورشید و استفاده نادرست از تخته آفتاب، خطر افزایشی در ابتلا به سرطان پوست ایجاد می‌کند. سوختگی‌های ناشی از آفتاب و تاریخچه سوختگی‌های شدید نیز به این خطر می‌افزایند.
2. تاریخچه سابقه سرطان پوست: افرادی که پیش از این به سرطان پوست مبتلا شده‌اند، در معرض خطر بالاتری برای تشکیل تومورهای پوستی جدید قرار دارند.
3. جهش‌های ژنتیکی: وجود جهش‌های ژنتیکی خاص می‌تواند حساسیت به تاثیرات اشعه ماورای بنفش را افزایش دهد و خطر ابتلا به سرطان پوست را بالا ببرد.
4. پوست و رنگ پوست: افرادی با پوستی که کمتر از نور خورشید تاثیر می‌پذیرد (پوست روشن) یا افرادی با رنگ پوست کمتر، حساسیت کمتری به اشعه ماورای بنفش دارند و بنابراین ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست برای آنها بیشتر باشد.
5. سن و جنس: خطر سرطان پوست با سن افزایش می‌یابد و افراد مسن‌تر بیشتر در معرض خطر قرار دارند. همچنین، مردان معمولاً در مقایسه با زنان به احتمال بیشتری ابتلا به سرطان پوست دچار می‌شوند.
6. تاریخچه خانوادگی: در برخی موارد، وجود تاریخچه خانوادگی از ابتلا به سرطان پوست نیز می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد.
7. ضعف سیستم ایمنی: افرادی که سیستم ایمنی آنها ضعیف است، مانند افرادی که از تراشه‌گرفتگی پس از پیوند اعضا رنج می‌برند، در معرض خطر بیشتری از سرطان پوست قرار دارند.
8. تعرض به مواد شیمیایی مخرب: تعرض به مواد شیمیایی مخرب مانند آرسنیک، کربن پیور، نیکل و دیگر مواد می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد.
9. آفات جلدی: وجود آفات جلدی مزمن مانند زخم‌های قرمز یا زخم‌های مزمن، می‌تواند خطر سرطان پوست را افزایش دهد.

برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پوست، مهم است که از تعرض به اشعه ماورای بنفش محافظت کنید، از جمله استفاده از کرم‌های ضدآفتاب با عامل حفاظتی بالا، پوشش مناسب از لباس و گریه‌گیرها، و جلوگیری از تعرض غیرضروری به آفتاب. همچنین، باید به طور منظم پوست خود را بررسی کنید و در صورت مشاهده تغییرات مشکوک، به پزشک مراجعه کنید.

 

علت به وجود آمدن سرطان پوست

علت اصلی سرطان پوست به طور عمده به تعرض به اشعه ماورای بنفش (UV) از نور خورشید و منابع مشابه ناشی می‌شود. این اشعه‌های فرابنفش می‌توانند تغییرات در DNA سلول‌های پوستی ایجاد کنند، که به ترتیب می‌تواند به جهش‌های ژنتیکی و تشکیل تومورهای خود سرطانی منجر شود.

عواملی که به اشعه ماورای بنفش از نور خورشید و منابع مشابه تعرض افراد را افزایش می‌دهند شامل موارد زیر هستند:

1. تعرض به آفتاب: تعرض طولانی به نور خورشید و تخته‌آفتاب بدون محافظت می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد.
2. سوختگی‌های ناشی از آفتاب: سوختگی‌های شدید ناشی از آفتاب، به خصوص در دوران کودکی و نوجوانی، می‌تواند خطر بیشتری از سرطان پوست در آینده ایجاد کند.
3. تاریخچه سابقه سرطان پوست: افرادی که پیش از این به سرطان پوست مبتلا شده‌اند، احتمال بیشتری برای تشکیل تومورهای پوستی جدید دارند.
4. جهش‌های ژنتیکی: وجود جهش‌های ژنتیکی خاص می‌تواند حساسیت به تاثیرات اشعه ماورای بنفش را افزایش دهد و خطر ابتلا به سرطان پوست را بالا ببرد.
5. پوست و رنگ پوست: افرادی با پوستی که کمتر از نور خورشید تاثیر می‌پذیرد (پوست روشن) یا افراد با رنگ پوست کمتر، حساسیت کمتری به اشعه ماورای بنفش دارند و بنابراین ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست برای آنها بیشتر باشد.
6. آفات جلدی: وجود آفات جلدی مزمن مانند زخم‌های قرمز یا زخم‌های مزمن، می‌تواند خطر سرطان پوست را افزایش دهد.
7. سیستم ایمنی ضعیف: افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند (مانند افراد پس از پیوند اعضا یا افراد مبتلا به بیماری‌های ایمنی مهارکننده)، در معرض خطر بیشتری از سرطان پوست قرار دارند.

به منظور پیشگیری از سرطان پوست، مهم است که از تعرض به اشعه ماورای بنفش محافظت کنید و اقداماتی مانند استفاده از کرم‌های ضدآفتاب، پوشش مناسب از لباس و گریه‌گیرها را در نظر بگیرید. همچنین، به منظور تشخیص زودهنگام، باید به طور منظم پوست خود را بررسی کرده و در صورت مشاهده تغییرات مشکوک، به پزشک مراجعه کنید.

 

بهترین روش تشخیص سرطان پوست

حالا چطور تشخیص بدیم سرطان پوست داریم یا نه

تشخیص سرطان پوست به این سادگی هم نیست

تشخیص سرطان پوست اغلب از طریق بررسی‌های بالینی و آزمایش‌های پوستی انجام می‌شود. در صورتی که تغییراتی در پوست خود مشاهده کردید که ممکن است به سرطان پوست اشاره داشته باشد، بهتر است به پزشک معاینه کننید. در اینجا چند روش تشخیص سرطان پوست ذکر شده است:

1. معاینه بالینی: پزشک پوستی (درماتولوژیست) می‌تواند پوست شما را بررسی کرده و تغییرات مشکوک را مشاهده کند. اگر تغییراتی نظیر لکه‌های تیره، خراش‌های عجیب، توده‌های غیرطبیعی و… وجود داشته باشد، ممکن است برای انجام مراحل تشخیص تکمیلی اقدام کند.
2. بیوپسی: در این روش، یک نمونه کوچک از بافت مشکوک برداشته می‌شود تا تحت میکروسکوپ بررسی شود. این ممکن است توسط پزشک درماتولوژیست یا جراح انجام شود. نمونه بافت پس از برداشت به آزمایش‌گاه ارسال می‌شود و تحت میکروسکوپ بررسی می‌شود تا نوع و مرحله سرطان تشخیص داده شود.
3. بیوپسی با تراشه‌گرفتگی: در این روش، پزشک با یک ابزار نواری کوچک به نام تراشه‌گرفتگی (biopsy punch) یک قطعه کوچک از بافت مشکوک را برداشته و به منظور بررسی به آزمایشگاه ارسال می‌کند.
4. درماسکوپی: این دستگاه با بزرگنمایی و نوردهی مناسب به پزشک اجازه می‌دهد تا ناحیه مشکوک را به دقت بررسی کند. این روش معمولاً در مراحل اولیه تشخیص به کار می‌رود.
5. تصویربرداری پوستی: تکنولوژی‌های تصویربرداری پوستی مانند فتوگرافی سیاه و سفید و پوزیترون‌های زنده (PET scan) ممکن است در تشخیص و بررسی انتشار سرطان به مناطق دیگر از بدن مفید باشند.

در صورتی که تشخیص سرطان پوست تأیید شود، نوع و مرحله سرطان توسط پزشک تعیین می‌شود و درمان مناسبی انتخاب می‌شود. بهترین روش برای پیشگیری از تشکیل سرطان پوست، پیشگیری از تعرض به اشعه ماورای بنفش و استفاده از محافظت‌های خورشیدی است.

 

مرحله بندی سرطان پوست

مرحله‌بندی سرطان پوست به تعیین مرحله پیشرفت سرطان و اندازه تاثیرگذاری آن بر تیمازهای اطراف می‌پردازد. سیستم مرحله‌بندی معمولی برای سرطان پوست به عنوان “سیستم مرحله‌بندی Clark” و “سیستم مرحله‌بندی TNM” شناخته می‌شود. در اینجا به سیستم مرحله‌بندی TNM می‌پردازیم که به طور گسترده‌ای در تشخیص و مرحله‌بندی سرطان‌ها به‌کار می‌رود. این سیستم به سه عامل اصلی توجه دارد: T (تومور، اندازه و انتشار تومور اصلی)، N (نودهای لنفاوی، انتشار به نودهای لنفاوی اطراف) و M (متاستاز، انتشار به اعضا و بافت‌های دور از منطقه اصلی).

مراحل مختلف مرحله‌بندی سرطان پوست بر اساس سیستم مرحله‌بندی TNM به شرح زیر است:

1. مرحله ۰ (Tis, N0, M0): سرطان در این مرحله به لایه بیرونی پوست محدود می‌شود و به عمق پوست فراتر نمی‌رود. انتشار به نودهای لنفاوی یا سایر اعضا وجود ندارد.
2. مرحله I (T1, N0, M0): در این مرحله، اندازه تومور کوچکتر از ۲ سانتیمتر است و به لایه‌های عمیق‌تر پوست نفوذ نکرده است. انتشار به نودهای لنفاوی یا سایر اعضا وجود ندارد.
3. مرحله II (T2-T3, N0, M0): در این مرحله، تومور به اندازه‌های بزرگتری رشد کرده و ممکن است به لایه‌های عمیق‌تر پوست نیز فراتر برود. هنوز به نودهای لنفاوی یا سایر اعضا انتشار نیافته است.
4. مرحله III (T4, N0-N1, M0): تومور در این مرحله به لایه‌های عمیق‌تر پوست نفوذ کرده و ممکن است به بافت‌های زیرپوستی و دیگر اعضا نیز گسترش یابد. ممکن است به نودهای لنفاوی نیز انتشار پیدا کند.
5. مرحله IV (T1-T4, N2-N3, M0-M1): در این مرحله، سرطان به نودهای لنفاوی دورتر از منطقه اصلی نیز انتشار پیدا کرده است (N2 و N3) و یا به اعضا و بافت‌های دور از منطقه اصلی نیز گسترش یافته است (متاستاز).

این تقسیم‌بندی یک دسته‌بندی عمومی است و هر نوع سرطان پوست (باسلوما، سوآموسلی، ملانوما و غیره) ممکن است در این مراحل متفاوتی قرار بگیرد. مرحله‌بندی دقیق توسط پزشک شما تعیین خواهد شد و در تصمیم‌گیری در مورد درمان مناسب نقش مهمی دارد.

 

بهترین و سریعتری روش درمان سرطان پوست

درمان سرطان پوست به نوع، مرحله و مکان سرطان بستگی دارد. درمان‌های مختلفی برای سرطان پوست وجود دارد که شامل جراحی، ترکیب‌های شیمیایی، درمان‌های تابشی و درمان‌های هدفمند می‌شوند. در ادامه، به برخی از روش‌های درمان سرطان پوست اشاره می‌کنم:

1. جراحی: در مواردی که تومور در مراحل زودرس تشخیص داده شود و به طور محدود به پوست محدود شده باشد، جراحی ممکن است مناسب باشد. پزشک ممکن است تومور را همراه با بخشی از بافت اطراف حذف کند. این روش به ویژه در مراحل I و II سرطان پوست معمولی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
2. ترکیب‌های شیمیایی (کیمیا درمانی): از داروها و ترکیب‌های شیمیایی برای کاهش اندازه یا از بین بردن سرطان‌های پوستی استفاده می‌شود. این روش به ویژه در مراحل پیشرفته تر، مانند مراحل III و IV، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
3. درمان‌های تابشی: در برخی موارد، تابش ایکس‌ری یا تراپی با لیزر می‌تواند استفاده شود. این روش‌ها برای کنترل تومور و کاهش اندازه آن مورد استفاده قرار می‌گیرند.
4. درمان‌های هدفمند: برخی از داروها و درمان‌های هدفمند برای ترمیم تاریخچه ژنتیکی خاص سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این روش‌ها می‌توانند برای ملانوما و سرطان‌های پوستی دیگر مفید باشند.

مهم است که برای تشخیص و درمان سرطان پوست به پزشک متخصص درماتولوژی یا جراحی پوست مراجعه کنید. پزشک با توجه به نوع و مرحله سرطان، به شما گزینه‌های درمانی مناسب را توضیح داده و برنامه درمانی مناسب را برای شما ارائه خواهد داد. همچنین، پس از درمان، پیگیری منظم و مراقبت‌های پساعملی نیز اهمیت دارند تا اطمینان حاصل شود که تومور به طور کامل از بین رفته و بازگشت نکرده است.

 

بهترین راه های پیشگیری از سرطان پوست

پیشگیری از سرطان پوست می‌تواند با اقداماتی ساده انجام شود. در زیر تعدادی از راه‌های پیشگیری از سرطان پوست آورده شده است:

1. استفاده از کرم ضدآفتاب: همیشه از کرم ضدآفتاب با عامل حفاظتی بالا (SPF) استفاده کنید، حتی در روزهای ابری. کرم ضدآفتاب را بر روی پوست تمیز و خشک خود قبل از بیرون رفتن مالیده و به طور مکرر تجدید کنید.
2. پوشش محافظتی: در هنگام قرار گرفتن در معرض آفتاب، از لباس‌های پوشاننده و کلاه برای محافظت از پوست و سر خود استفاده کنید. لباس‌ها باید پوشش کامل داشته باشند و بهتر است از رنگ‌های تیره استفاده کنید.
3. جلوگیری از تعرض غیرضروری به آفتاب: تا جای ممکن، از تعرض به آفتاب در ساعت‌های اوج (بین ۱۰ صبح تا ۴ عصر) خودداری کنید.
4. جلوگیری از سوختگی: تنها زمانی به آفتاب بروید که نور خورشید نسبت به سلول‌های پوست خود ضعیف‌تر است. از سوختگی‌ها جلوگیری کنید.
5. خودبررسی پوست: پوست خود را به صورت منظم بررسی کنید تا تغییرات مشکوک را شناسایی کنید. اگر لکه‌ها، توده‌ها، زخم‌ها یا تغییرات رنگی مشاهده کردید، به پزشک مراجعه کنید.
6. توجه به آفتابگیری کودکان: کودکان بسیار حساس‌تر به آفتاب هستند. برای آنها از لباس‌های محافظتی، کرم ضدآفتاب و کلاه استفاده کنید و تعرض غیرضروری به آفتاب را محدود کنید.
7. تغذیه سالم: تغذیه مناسب و متنوع با مقدار کافی از آنتی‌اکسیدان‌ها می‌تواند به حفظ سلامت پوست کمک کند.
8. مراقبت از پوست خود: پوست خود را به طور منظم تمیز نگه دارید و از محصولات مراقبت از پوست با مواد ضدآفتاب و مواد مخصوص پوست استفاده کنید.
9. تجنب مصرف تخته آفتاب: تخته آفتاب، منبع اشعه‌های ماورای بنفش مضر، است. از تخته‌آفتاب به‌طور کامل خودداری کنید.
10. مراقبت از دست‌ها و پاها: نواحی دست‌ها و پاها نیز می‌توانند تحت تأثیر آفتاب قرار گیرند. از کرم ضدآفتاب بر روی این نواحی نیز استفاده کنید.
11. مشاوره پزشکی: در صورت داشتن تاریخچه خانوادگی سرطان پوست یا علائم مشکوک، با پزشک مشورت کنید تا اقدامات پیشگیری مناسب را ان

 

علائم سرطان پوست در آقایون چیست؟

علائم سرطان پوست در آقایان ممکن است با علائمی که در خانم‌ها دیده می‌شوند متفاوت باشند. با این حال، برخی از علائم مشترک سرطان پوست در آقایان عبارتند از:

1. لکه‌ها یا مول‌های تیره جدید یا غیرمعمول: اگر لکه‌ها یا مول‌های تیره یا غیرمعمول در سطح پوست آقایان ظاهر می‌شوند، باید توجه داشته باشید.
2. تغییر در شکل یا اندازه مول‌ها: اگر مول‌ها در سطح پوست تغییر شکل یا اندازه می‌کنند، این ممکن است نشانه نقص در پوست باشد.
3. زخم‌های دیرگذشته که به طور ناگهانی باز می‌شوند یا بهبود نمی‌یابند: زخم‌ها یا آفت‌های دیرگذشته که به طور ناگهانی باز می‌شوند و بهبود نمی‌یابند، نشانه مشکوکی در پوست ممکن است باشند.
4. لکه‌های خشک، خارش‌آور یا ترشح‌کننده: لکه‌های خشک، خارش‌آور یا ترشح‌کننده روی پوست آقایان نیز نشانه سرطان پوستی می‌توانند باشند.
5. بزرگتر شدن زخم‌ها یا آفت‌ها: زخم‌ها یا آفت‌هایی که به طور مداوم بزرگ‌تر می‌شوند، نیاز به ارزیابی دارند.
6. تغییر در بافت‌های زیرپوستی یا تورم: تغییرات در بافت‌های زیرپوستی، تورم یا افزایش حجم در مناطق مختلف از پوست ممکن است نشانه نقص یا تغییرات پاتولوژیک باشد.

همانند خانم‌ها، مهم است که آقایان نیز به پوست خود توجه داشته باشند و تغییرات مشکوک را بررسی کنند. اگر علائمی مشابه این علائم در پوست خود مشاهده می‌کنید، بهتر است به پزشک متخصص درماتولوژی مراجعه کنید تا تشخیص دقیقی درباره وضعیت پوستتان بگیرید و در صورت لزوم تست‌های بیشتری انجام دهید.

 

علائم سرطان پوست در خانها

علائم سرطان پوست در خانم‌ها نیز می‌تواند با توجه به نوع سرطان و مرحله آن متفاوت باشد. در ادامه، برخی از علائم مشترک سرطان پوست در خانم‌ها را ذکر می‌کنم:

1. لکه‌ها یا مول‌های تیره جدید یا غیرمعمول: هر تغییر در لکه‌ها یا مول‌های پوست، به ویژه اگر تیرگی، تغییر در رنگ، شکل یا اندازه آن‌ها را مشاهده کنید، نیاز به بررسی توسط پزشک دارد.
2. تغییر در شکل یا اندازه مول‌ها: تغییرات در شکل یا اندازه مول‌ها می‌توانند نشانه مشکوک در پوست باشند.
3. زخم‌های دیرگذشته که به طور ناگهانی باز می‌شوند یا بهبود نمی‌یابند: زخم‌ها یا آفت‌های دیرگذشته که به طور ناگهانی باز می‌شوند یا بهبود نمی‌یابند، نشانه مشکوکی در پوست ممکن است باشند.
4. لکه‌های خشک، خارش‌آور یا ترشح‌کننده: لکه‌های خشک، خارش‌آور یا ترشح‌کننده روی پوست نیز نشانه سرطان پوستی می‌توانند باشند.
5. بزرگتر شدن زخم‌ها یا آفت‌ها: زخم‌ها یا آفت‌هایی که به طور مداوم بزرگ‌تر می‌شوند، نیاز به ارزیابی دارند.
6. تغییر در بافت‌های زیرپوستی یا تورم: تغییرات در بافت‌های زیرپوستی، تورم یا افزایش حجم در مناطق مختلف از پوست ممکن است نشانه نقص یا تغییرات پاتولوژیک باشد.

همانند آقایان، مهم است که خانم‌ها نیز به پوست خود توجه داشته باشند و تغییرات مشکوک را بررسی کنند. اگر علائمی مشابه این علائم در پوست خود مشاهده می‌کنید، بهتر است به پزشک متخصص درماتولوژی مراجعه کنید تا تشخیص دقیقی درباره وضعیت پوستتان بگیرید و در صورت لزوم تست‌های بیشتری انجام دهید.