هپاتیت

 

هپاتیت یک بیماری التهابی کبد است. این بیماری معمولاً در اثر عفونت ویروسی ایجاد می شود، اما سایر علل احتمالی نیز در ایجاد هپاتیت نقش دارند. اینها شامل هپاتیت خود ایمنی و سایر انواع هپاتیت است که در نتیجه عوارض جانبی داروها، سموم و الکل رخ می دهد. هپاتیت خودایمنی یک بیماری است که در اثر تولید آنتی بادی های بدن علیه بافت کبد ایجاد می شود.

هپاتیت چیست؟

هپاتیت به یک وضعیت التهابی کبد اشاره دارد که معمولا در اثر یک عفونت ویروسی ایجاد میشود. با این حال علل احتمالی دیگری مانند حالت خود ،ایمنی داروها سموم و مصرف الکل برای هپاتیت وجود دارد. هپاتیت خود ایمنی بیماری است که زمانی رخ میدهد که بدن شما آنتی بادیهایی را علیه بافت کبد شما تولید کند.

پنج طبقه بندی ویروسی اصلی هپاتیت عبارتند از هپاتیت DBA و E است. یک ویروس متفاوت مسئول هر نوع هپاتیت ویروسی است. سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین میزند که در حال حاضر ۳۵۴ میلیون نفر از مردم جهان با هپاتیت B و C مزمن زندگی میکنند.

 

انواع هپاتیت:

بسته به علت التهاب، انواع مختلفی از هپاتیت وجود دارد. شایع ترین انواع هپاتیت ویروسی است که توسط ویروس های خاصی ایجاد می شود که سلول های کبد را آلوده می کند. شش نوع اصلی هپاتیت ویروسی وجود دارد: A، B، C، D، E، و G. هر نوع دارای روش‌های انتقال، ویژگی‌های بالینی و پیامدهای متفاوتی است.

• هپاتیت A
• هپاتیت B
• هپاتیت C
• هپاتیت D
• هپاتیت E

 

هپاتیت A

هپاتیت A نتیجه عفونت با ویروس هپاتیت HAV) A) است. این نوع هپاتیت یک بیماری حاد و کوتاه مدت می باشد.

• هپاتیت A یک بیماری التهابی از کبد است که به علت عفونت ویروس هپاتیت A (HAV) ایجاد می شود. این ویروس بیماری را از طریق مدفوع ، خوراک و آب آلوده به بدن انتقال می دهد.علائم هپاتیت A می تواند شامل تب، خستگی، تهوع، استفراغ، درد شکم، زردی پوست و مدفوعات روشن و غلیظ باشد. این بیماری بیشتر در کودکان و نوجوانان رخ می دهد و به طور عمومی در چند هفته تا چند ماه به طور کامل بهبود می یابد.برای پیشگیری از هپاتیت A، مصرف آب و غذایی سالم و بهداشتی، شستن دستها قبل از خوردن و پس از استفاده از سرویس بهداشتی، و برخورداری از واکسن هپاتیت A برای افرادی که در مناطقی با خطر ابتلا به این بیماری هستند، اهمیت دارد.در صورتی که شما مشکوک به هپاتیت A هستید، باید با پزشک خود مشورت کنید. بهترین راه درمان این بیماری، استراحت در خانه، مراقبت های پشتیبانی، و مصرف غذاهای سبک و آرامش بخش است. به طور کلی، پیش بینی این بیماری برای بیشتر بیماران مطلوب است و اکثر افراد کاملا بهبود می یابند.

هپاتیت B

ویروس هپاتیت HBV) B) باعث بیماری هپاتیت B می.شود این نوع هپاتیت اغلب یک بیماری مزمن و مداوم است.

• هپاتیت B یک بیماری التهابی از کبد است که به علت عفونت ویروس هپاتیت B (HBV) ایجاد می شود. این ویروس بیماری را از طریق خون ، مدفوع ، مایعات بدنی ، شیر مادر و مواد خوراکی آلوده به بدن انتقال می دهد.علائم هپاتیت B ممکن است شامل تب، خستگی، تهوع، استفراغ، درد شکم ، زردی پوست و مدفوعات روشن باشد. بسیاری از افراد با این بیماری هیچ علامتی ندارند و به طور تصادفی در آزمایشات خونی شناسایی می شوند.بیشتر افرادی که با هپاتیت B مبتلا می شوند، به طور کامل بهبود می یابند. با این حال، در برخی موارد، این بیماری می تواند به بیماری کبد چرب، سیروز یا سرطان کبد منجر شود. برای پیشگیری از هپاتیت B، مصرف واکسن هپاتیت B برای تمامی افراد توصیه می شود.در صورتی که شما مشکوک به هپاتیت B هستید، باید با پزشک خود مشورت کنید. درمان هپاتیت B با استفاده از داروهای ضد ویروسی انجام می شود که به کنترل عفونت کمک می کنند و احتمال بروز عوارض جدی را کاهش می دهند. با این حال، بسته به شدت عفونت، ممکن است برخی از افراد به مدت طولانی نیاز به درمان دارویی داشته باشند.

هپاتیت C

هپاتیت C از ویروس هپاتیت HCV) C) ناشی میشود HCV یکی از شایع ترین عفونتهای ویروسی منتقله از طریق خون در ایالات متحده است و معمولاً به عنوان یک بیماری طولانی مدت ظاهر می شود.

• هپاتیت C نیز مانند هپاتیت B یک بیماری التهابی از کبد است که به علت عفونت ویروس هپاتیت C (HCV) ایجاد می شود. این ویروس بیماری را از طریق خون ، مدفوع ، مایعات بدنی و مواد خوراکی آلوده به بدن انتقال می دهد.علائم هپاتیت C ممکن است شامل خستگی، ناراحتی عمومی، تب، تیرگی پوست، مدفوعات روشن و درد شکم باشد. اما بسیاری از افراد با این بیماری هیچ علامتی ندارند و تنها در آزمایشات خونی شناسایی می شوند.در بسیاری از موارد، هپاتیت C می تواند به بیماری کبد چرب، سیروز یا سرطان کبد منجر شود. برای پیشگیری از هپاتیت C، باید از استفاده از اشتراک سوزن و تزریق‌کن‌ها و محافظت از خون و مایعات بدنی خودداری کرد. همچنین، تست برای شناسایی هپاتیت C برای افراد با رفتارهای ریسک بالا، مانند مصرف مواد مخدر به صورت تزریقی، توصیه می شود.برای درمان هپاتیت C، داروهای ضد ویروسی استفاده می شود که به کنترل عفونت کمک می کنند و ممکن است بهبود کامل ایجاد کنند. با این حال، در برخی موارد، درمان هپاتیت C ممکن است با عوارض جانبی جدی همراه باشد و نیاز به تجویز و نظارت پزشکی دارد.

هپاتیت D

یک شکل نادر از هپاتیت است که فقط همراه با عفونت هپاتیت B رخ میدهد ویروس هپاتیت HDV) D) مانند سایر سویه ها باعث التهاب کبد میشود اما فرد بدون عفونت هپاتیت B موجود، نمیتواند به HDV مبتلا شود.

• هپاتیت D یا هپاتیت دلتا، یک بیماری التهابی از کبد است که به علت عفونت همزمان با ویروس هپاتیت B (HBV) و ویروس هپاتیت دلتا (HDV) ایجاد می شود. HDV به تنهایی نمی تواند بیماری هپاتیت را ایجاد کند و فقط در حضور HBV می تواند عفونت را شدیدتر کند.اگر شخص در حال حاضر به HBV مبتلا است، عفونت HDV به ویروس HBV اضافه می شود و علائم بیماری هپاتیت شدیدتر خواهد شد. علائم هپاتیت D شامل تب، خستگی، تاری دید، درد شکم و تیرگی پوست است. بیماری می تواند در نهایت به سیروز یا سرطان کبد منجر شود.برای پیشگیری از هپاتیت D، باید از اشتراک سوزن و تزریق‌کن‌ها و محافظت از خون و مایعات بدنی خودداری کرد. واکسن هپاتیت B نیز به عنوان یک روش پیشگیری از هپاتیت D توصیه می شود، زیرا در صورت جلوگیری از عفونت HBV، عفونت HDV نیز جلوگیری خواهد شد.درمان هپاتیت D شامل داروهای ضد ویروسی است که به کنترل عفونت کمک می کنند، اما در بسیاری از موارد درمان ممکن است با مشکلات جدی همراه باشد. برای اینکه درمان بهتری برای هپاتیت D تعیین شود، باید با یک پزشک متخصص در این زمینه مشورت کرد.

هپاتیت E

هپاتیت E یک بیماری است که در اثر قرار گرفتن در معرض ویروس هپاتیت (HEV) ایجاد میشود. هپاتیت E عمدتاً در مناطقی با بهداشت ضعیف دیده میشود و معمولاً از بلعیدن مواد مدفوعی که منبع آب را آلوده می کند ایجاد میشود.

• هپاتیت E یک بیماری التهابی از کبد است که به علت عفونت با ویروس هپاتیت E (HEV) ایجاد می شود. این ویروس از طریق آب و غذا آلوده به انسان منتقل می شود و در بسیاری از مناطق جهان با شرایط بهداشتی ضعیف و کمبود آب شرب، بیشتر دیده می شود.بیشتر افرادی که با HEV آلوده می شوند، علائمی مانند تب، خستگی، درد شکم، تاری دید و تیرگی پوست تجربه می کنند. این علائم در یک تا دو هفته ایجاد می شوند و به طور عمومی پس از یک تا دو ماه بهبود می یابند. بیماری در افراد سالم و بدون بیماری کبدی قابل تحمل است، اما در افرادی که قبلاً به بیماری کبدی مبتلا بوده یا سیستم ایمنی ضعیف دارند، ممکن است خطرات جدی ایجاد شود.به طور معمول، بیماری هپاتیت E به طور خودبخود بهبود می یابد و درمان خاصی برای آن وجود ندارد. اما در برخی از موارد خطرات جدی مانند سیروز کبدی و حتی مرگ ناشی از بیماری وجود دارد، به خصوص در بیماران باردار که احتمال بارداری به دلیل عفونت HEV بسیار بالا است. در این موارد، ممکن است لازم باشد تحت مراقبت پزشکی و درمان مکمل از جمله تجویز ضد ویروسی قرار بگیرید.در ضمن، مهم است که برای پیشگیری از هپاتیت E، غذاها و آب شرب خود را از منابع مطمئن و بهداشتی تامین کنید، به ویژه در مناطقی که شرایط بهداشتی ضعیفی دارند. همچنین، واکسنی برای شناسایی و درمان هپاتیت E
• تشخیص هپاتیت E اغلب بر اساس علائم بالینی، آزمایشات خونی و آزمایش های تصویری کبد صورت می گیرد. برای تشخیص دقیق تر، تست های خونی مانند آنتی بادی های مربوط به ویروس هپاتیت E (anti-HEV)، آنزیم های کبدی (ALT و AST) و آزمایش PCR (Polymerase Chain Reaction) برای تشخیص DNA ویروس هپاتیت E نیز استفاده می شود.بیشتر موارد هپاتیت E بدون درمان خاصی بهبود می یابد. با این حال، در برخی موارد، به خصوص در بیماران با سیستم ایمنی ضعیف و در بیماران باردار، درمان با داروهای ضد ویروسی مانند ریباویرین و پگی لیه‌شیلیزده (Pegylated Interferon) موثر است. در صورت احتمال سیروز کبدی و بیماری های مرتبط، نیاز به مراقبت پزشکی و درمان مکمل مانند درمان تسکینی و درمان تغذیه‌ای نیز مطرح است.پیشگیری از هپاتیت Eهمانطور که قبلاً گفته شد، شناسایی منابع آلوده به ویروس هپاتیت E و محدود کردن تماس با آن‌ها، به خصوص در مناطقی که شرایط بهداشتی ضعیفی دارند، مهم است. برای پیشگیری از هپاتیت E بهتر است:
  • از آب و غذای بهداشتی و مطمئن استفاده کنید
  • در صورت سفر به مناطق با شرایط بهداشتی ضعیف، از آب آشامیدنی بطور منظم و پخته، مراقب باشید
  • در صورتی که از خارج از کشور وارد شدید، از آنتی بادی های هپاتیت E استفاده کنید
  • از بیماران هپاتیت E مبتلا جدا شده و کنار گذاشته شوید.
• آثار هپاتیت E بر سلامتیبیشتر موارد هپاتیت E در بیماران سالمند و با سیستم ایمنی ضعیف بهبود پیدا می کند. با این حال، در برخی موارد، هپاتیت E می تواند به عوارض جدی و حتی مرگبار منجر شود. عوارض هپاتیت E می تواند شامل سیروز کبدی، خفگی، نارسایی کلیه، بیماری های قلبی، ترومبوز عروق کبدی، تشنج ها، کم خونی و کمبود ویتامین D باشد.عوارض هپاتیت E در بیماران باردار نیز می تواند خطرناک باشد. در بیماران باردار، هپاتیت E ممکن است منجر به پیش زایمان زودرس و نارسایی کبدی در مادران و نوزادان شود. برای این دلیل، در صورت ابتلا به هپاتیت E، باید به طور دقیق دنبال علائم بالینی و مراقبت پزشکی مستمر باشید.خلاصههپاتیت E یک بیماری ویروسی است که با عفونت کبد و عوارض مرتبط با آن مشخص می شود. این بیماری معمولاً در مناطقی با شرایط بهداشتی ضعیف و به دلیل استفاده از آب و غذای آلوده انتقال می یابد. بیشتر موارد هپاتیت E بهبود پیدا می کنند، اما در برخی موارد، به عوارض جدی و خطرناک منجر می شود. برای پیشگیری از هپاتیت E، باید از آب و غذای بهداشتی استفاده کرد و با افرادی که این بیماری را دارند، تماس نگه داشت. در صورت ابتلا به هپاتیت E، باید مراقبت پزشکی مستمر و درمان صحیح را دنبال کرد.

علائم شایع هپاتیت

اگر با یک نوع مزمن ،هپاتیت مانند هپاتیت B و C زندگی میکنید ممکن است تا زمانی که آسیب بر عملکرد کبد تأثیر نگذارد متوجه علائم آن نشوید در مقابل افراد مبتلا به هپاتیت حاد ممکن است مدت کوتاهی پس از ابتلا به ویروس هپاتیت با علائم ظاهر شوند.

علائم هپاتیت بسته به نوع، شدت و مدت زمان عفونت متفاوت است. برخی از افراد ممکن است اصلاً علائمی نداشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است یک یا چند مورد از موارد زیر را تجربه کنند:

• – تب
• – خستگی
• – از دست دادن اشتها
• – حالت تهوع
• – استفراغ
• – درد شکم
• – زردی
• – ادرار تیره
• – مدفوع رنگ پریده
• – خارش
• – درد مفاصل
• – کهیر

علائم هپاتیت حاد معمولاً در عرض چند هفته یا چند ماه پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شوند و ممکن است چند روز یا چند هفته ادامه داشته باشند. علائم هپاتیت مزمن ممکن است برای سال ها ظاهر نشود و ممکن است خفیف یا غیر اختصاصی باشد. با این حال، هپاتیت مزمن می تواند باعث آسیب تدریجی کبد شود و منجر به عوارض جدی مانند سیروز، نارسایی کبد، سرطان کبد یا تظاهرات خارج کبدی شود.

علائم شایع هپاتیت عفونی عبارتند از:

• خستگی
• علائم شبیه آنفولانزا
• ادرار تیره
• مدفوع رنگ پریده
• درد شکم
• کاهش اشتها
• کاهش وزن غیر قابل توضیح
• زردی پوست و چشمها که ممکن است نشانه برقان باشد.

راه های انتقال هپاتیت

هپاتیت A: آب و غذای آلوده
هپاتیت B: تماس با ترشحات آلوده به ویروس HBV مانند خون، ترشحات واژن یا مایع منی.
هپاتیت C: انتقال از طریق خون و مایعات بدن مانند مایعات واژن یا مایع منی آلوده به HCV
هپاتیت D: تماس با خون آلوده
 هپاتیت E: آب و غذای آلوده

نحوه تشخیص هپاتیت

درک اینکه چه چیزی باعث هپاتیت میشود برای درمان صحیح آن بسیار مهم است. پزشکان از طریق یک سری آزمایشات برای تشخیص دقیق وضعیت شما کمک خواهند کرد.

معاینه فیزیکی

در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است به آرامی شکم شما را فشار دهد تا ببیند آیا درد یا حساسیت وجود دارد یا خیر پزشک شما همچنین ممکن است تورم کبد و هرگونه تغییر رنگ زرد در چشم یا پوست شما را نیز بررسی کند.

تستهای عملکرد کبد 

در آزمایشهای عملکرد کبد از نمونه های خون برای تعیین میزان کارآمدی کبد شما استفاده سطوح بالای آنزیم کبدی ممکن است نشان دهنده استرس آسیب دیدن یا عدم عملکرد صحیح کید باشد.

سایر آزمایشات خون

اگر آزمایشهای عملکرد کبد شما غیر طبیعی باشد احتمالاً پزشک آزمایشهای خون دیگری را برای تشخیص منبع مشکل تجویز می.کند این آزمایشها میتوانند با بررسی وجود ویروسهای هپاتیت یا آنتی بادیهایی که بدنتان برای مبارزه با آنها تولید میکند نشان دهند که آیا هپاتیت عفونی دارید یا خیر.

تشخیص هپاتیت

تشخیص هپاتیت بر اساس تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی، آزمایش خون و گاهی اوقات بیوپسی کبد است. آزمایش خون می تواند وجود آنتی بادی ها یا آنتی ژن های خاصی را که نشان دهنده نوع و مرحله عفونت است، تشخیص دهد. بیوپسی کبد می تواند میزان آسیب کبدی را ارزیابی کند و سایر علل بیماری کبد را رد کند. برخی از آزمایشات خون رایج برای هپاتیت عبارتند از:

– تست‌های عملکرد کبد (LFTs): این تست‌ها سطح آنزیم‌ها، پروتئین‌ها و بیلی روبین را در خون اندازه‌گیری می‌کنند که عملکرد و التهاب کبد را منعکس می‌کنند. LFT می تواند در هر دو هپاتیت حاد و مزمن غیر طبیعی باشد.
– آنتی بادی IgM هپاتیت A (anti-HAV IgM): وجود آنتی بادی های IgM که در پاسخ به عفونت HAV تولید می شوند را تشخیص می دهد. این نشان دهنده عفونت حاد یا اخیر با HAV است.
– آنتی بادی IgG هپاتیت A (anti-HAV IgG): وجود آنتی بادی های IgG که در پاسخ به عفونت HAV تولید می شوند را تشخیص می دهد. این نشان دهنده عفونت گذشته یا رفع شده با HAV یا واکسیناسیون علیه HAV است.
– آنتی ژن سطحی هپاتیت B (HBsAg): وجود آنتی ژن های HBV را که در سطح سلول های کبدی آلوده بیان می شوند، تشخیص می دهد. این نشان دهنده عفونت فعال با HBV است.
– آنتی بادی سطحی هپاتیت B (ضد HBs): وجود آنتی بادی هایی که در پاسخ به HBsAg تولید می شوند را تشخیص می دهد. این نشان دهنده عفونت گذشته یا رفع شده با HBV یا واکسیناسیون علیه HBV است.
– آنتی بادی هسته هپاتیت B (ضد HBc): وجود آنتی بادی هایی را که در پاسخ به آنتی ژن های هسته HBV که در داخل سلول های کبدی آلوده یافت می شوند، تولید می شوند. این نشان دهنده عفونت قبلی یا فعلی با HBV است.
– آنتی ژن هپاتیت B e (HBeAg): وجود آنتی ژن های HBV را که توسط سلول های کبدی آلوده ترشح می شوند، تشخیص می دهد. این نشان دهنده سطح بالایی از تکثیر ویروسی و عفونت زایی است.
– آنتی بادی هپاتیت B e (ضد HBe): وجود آنتی بادی هایی که در پاسخ به HBeAg تولید می شوند را تشخیص می دهد. این نشان دهنده سطح پایین تکثیر ویروسی و عفونت زایی است.
– آنتی بادی هپاتیت C (ضد HCV): وجود آنتی بادی هایی که در پاسخ به عفونت HCV تولید می شوند را تشخیص می دهد. این نشان دهنده عفونت قبلی یا فعلی با HCV است.
– RNA هپاتیت C (HCV RNA): وجود ماده ژنتیکی HCV را در خون تشخیص می دهد. این نشان دهنده عفونت فعال با HCV است و بار ویروسی (مقدار ویروس در خون) را اندازه گیری می کند.

– آنتی بادی هپاتیت D (ضد HDV): وجود آنتی بادی هایی که در پاسخ به عفونت HDV تولید می شوند را تشخیص می دهد. این نشان دهنده عفونت گذشته یا فعلی با HDV است.
– آنتی ژن هپاتیت D (HDAg): وجود آنتی ژن HDV را در خون تشخیص می دهد. این نشان دهنده عفونت فعال با HDV است.
– آنتی بادی IgM هپاتیت E (anti-HEV IgM): وجود آنتی بادی های IgM که در پاسخ به عفونت HEV تولید می شوند را تشخیص می دهد. این نشان دهنده عفونت حاد یا اخیر با HEV است.
– آنتی بادی IgG هپاتیت E (anti-HEV IgG): وجود آنتی بادی های IgG که در پاسخ به عفونت HEV تولید می شوند را تشخیص می دهد. این نشان دهنده عفونت گذشته یا رفع شده با HEV است.

نحوه درمان هپاتیت

درمان هپاتیت بستگی به نوع آن و حاد یا مزمن بودن آن دارد هپاتیت حاد ویروسی اغلب خود به خود از بین میرود برای احساس بهتر ممکن است فقط نیاز به استراحت و دریافت مایعات کافی داشته باشید. اما در برخی موارد ممکن است جدی تر باشد حتی ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشید.

درمانهای احتمالی دیگر ممکن است شامل استفاده از داروها جراحی و سایر روشهای پزشکی باشد. افرادی که به هپاتیت الکلی مبتلا هستند باید نوشیدنی را متوقف کنند اگر هپاتیت مزمن شما منجر به نارسایی کبد یا سرطان کبد شود ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشید. ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی (۲۰۲۰) هپاتیت

درمان و پیشگیری از هپاتیت

درمان و پیشگیری از هپاتیت به نوع، علت و شدت عفونت بستگی دارد. برخی از اصول کلی عبارتند از:

– هپاتیت A:

• هیچ درمان خاصی برای هپاتیت A وجود ندارد، به جز تسکین علائمی مانند درد، تهوع و خارش. اکثر افراد بدون هیچ گونه عارضه ای از هپاتیت A بهبود می یابند، اما در موارد نادر می تواند منجر به هپاتیت برق آسا شود که یک وضعیت تهدید کننده زندگی است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. بهترین راه برای پیشگیری از هپاتیت A، واکسینه شدن در برابر آن است، به خصوص اگر در معرض خطر عفونت یا عواقب شدید عفونت هستید، یا اگر به منطقه‌ای سفر می‌کنید که ویروس در آن شایع است¹. همچنین باید بهداشت را رعایت کنید، مانند شستن دست‌ها با آب و صابون بعد از استفاده از توالت یا قبل از دست زدن به غذا، و از خوردن یا آشامیدن هر چیزی که ممکن است به مواد مدفوع آلوده باشد خودداری کنید.

– هپاتیت B:

• هیچ درمان خاصی برای هپاتیت B حاد وجود ندارد، به جز تسکین علائم و نظارت بر عملکرد کبد. اکثر افراد در عرض چند ماه از هپاتیت B حاد بهبود می یابند، اما برخی ممکن است به هپاتیت B مزمن مبتلا شوند که می تواند باعث عوارض جدی مانند سیروز، نارسایی کبد، سرطان کبد یا تظاهرات خارج کبدی شود. درمان هپاتیت B مزمن شامل مصرف داروهای ضد ویروسی است که می توانند ویروس را سرکوب کرده و خطر آسیب کبدی را کاهش دهند. با این حال، این داروها درمان نیستند و ممکن است عوارض جانبی یا مشکلات مقاومتی داشته باشند. بنابراین، آنها باید برای مدت طولانی، گاهی اوقات مادام العمر، زیر نظر پزشک مصرف شوند². بهترین راه برای پیشگیری از هپاتیت B تزریق واکسن در برابر آن است، ترجیحاً در بدو تولد یا در دوران کودکی. همچنین باید از قرار گرفتن در معرض خون یا مایعات بدن آلوده، مانند استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی، استفاده نکردن از سوزن یا سرنگ مشترک، و رعایت احتیاط های استاندارد هنگام دست زدن به ابزار پزشکی یا فرآورده های خونی اجتناب کنید.

– هپاتیت C:

• هیچ درمان خاصی برای هپاتیت C حاد وجود ندارد، به جز تسکین علائم و نظارت بر عملکرد کبد. حدود ۱۵ تا ۲۵ درصد از افراد به طور خودبه‌خودی در عرض ۶ ماه ویروس را پاک می‌کنند، اما بقیه به هپاتیت C مزمن مبتلا می‌شوند که می‌تواند باعث عوارض جدی مانند سیروز، نارسایی کبد، سرطان کبد یا تظاهرات خارج کبدی شود. درمان هپاتیت C مزمن شامل مصرف ترکیبی از داروهای ضد ویروسی است که می تواند اکثر موارد عفونت را در عرض ۸ تا ۱۲ هفته درمان کند. با این حال، این داروها گران هستند و ممکن است در برخی مناطق در دسترس یا در دسترس نباشند. آنها همچنین ممکن است عوارض جانبی یا تداخل با سایر داروها داشته باشند. بنابراین، آنها باید توسط یک پزشک تجویز شوند که بتواند پاسخ را کنترل کند و رژیم را بر اساس آن تنظیم کند۳۴. هیچ واکسنی برای پیشگیری از هپاتیت C در دسترس نیست. همانطور که در بالا ذکر شد برای پیشگیری از هپاتیت B باید از قرار گرفتن در معرض خون یا مایعات بدن آلوده خودداری کنید.

– هپاتیت D:

• هیچ درمان خاصی برای هپاتیت D وجود ندارد، به جز تسکین علائم و نظارت بر عملکرد کبد. هپاتیت D فقط می تواند افرادی را تحت تاثیر قرار دهد که قبلاً به هپاتیت B آلوده شده اند. بنابراین، درمان هپاتیت D همچنین شامل درمان هپاتیت B با داروهای ضد ویروسی است که در بالا توضیح داده شد. با این حال، این داروها ممکن است در برخی موارد در برابر هپاتیت D موثر نباشند. همچنین هیچ واکسنی برای پیشگیری از هپاتیت D وجود ندارد. تنها راه پیشگیری از هپاتیت D جلوگیری از عفونت هپاتیت B با واکسیناسیون یا اجتناب از قرار گرفتن در معرض خون یا مایعات بدن آلوده است.

– هپاتیت E:

• هیچ درمان خاصی برای هپاتیت E وجود ندارد، به جز تسکین علائم و نظارت بر عملکرد کبد. اکثر افراد بدون هیچ گونه عارضه ای از هپاتیت E بهبود می یابند، اما در برخی موارد می تواند باعث هپاتیت برق آسا یا عفونت مزمن در افراد دارای نقص ایمنی (مانند مبتلایان به HIV/AIDS یا گیرندگان پیوند عضو) شود. زنان باردار به ویژه در برابر عفونت هپاتیت E آسیب پذیر هستند و ممکن است عوارض شدیدی مانند زایمان زودرس، مرگ جنین ایجاد کنند.
• یا مرگ مادر هیچ واکسنی برای پیشگیری از هپاتیت E در بیشتر کشورها وجود ندارد. تنها راه پیشگیری از هپاتیت E بهبود بهداشت و بهداشت و پرهیز از خوردن یا آشامیدن هر چیزی است که ممکن است آلوده به مدفوع باشد.

– هپاتیت G:

• هیچ درمان یا پیشگیری خاصی برای هپاتیت G وجود ندارد، زیرا معمولاً باعث عفونت خفیف یا بدون علامت می شود که بر عملکرد کبد تأثیر نمی گذارد و هیچ عارضه ای ایجاد نمی کند. با این حال، برخی از مطالعات نشان می دهد که هپاتیت G ممکن است با سایر ویروس های هپاتیت تداخل داشته باشد و بر نتایج بالینی آنها تأثیر بگذارد. بنابراین، توصیه می شود با رعایت اقداماتی که در بالا توضیح داده شد، از ابتلای همزمان به سایر انواع هپاتیت جلوگیری کنید.

امیدوارم این مقاله اطلاعات مفیدی در مورد درمان و پیشگیری از هپاتیت در اختیار شما قرار داده باشد. اگر سوال یا نگرانی در مورد هدر خود دارید

علائم بیماری هپاتیت در زنان

علائم بیماری هپاتیت در زنان ممکن است با توجه به نوع بیماری و شدت آن متفاوت باشد. اما در کل، علائم هپاتیت می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• خستگی: خستگی و کاهش انرژی یکی از علائم اولیه هپاتیت است.
• تب: تب در بیشتر موارد نشانه‌ای از التهاب در بدن است و می‌تواند همراه با هپاتیت باشد.
• احساس تهوع و استفراغ: این علائم ممکن است با یکدیگر همراه باشند و بیشتر در هپاتیت حاد دیده می‌شوند.
• درد شکم: درد شکم و تورم شکمی نیز از علائم هپاتیت است.
• زردی: این علائم نشانه‌ای از آسیب به کبد است و ممکن است با هپاتیت همراه باشد. این علائم شامل زرد شدن پوست، چشمان و ادرار است.
• سردرد: سردرد در برخی از موارد نشانه‌ای از هپاتیت است.
• تغییر رنگ ادرار: ادرار بیماران با هپاتیت ممکن است تیره و قهوه‌ای شود.
• تغییر رنگ مدفوع: مدفوع نیز در بیماران با هپاتیت ممکن است رنگ سفید و رنگ زرد پیدا کند.

آیا هپاتیت واگیردار است؟

بله، هپاتیت برخی از انواع آن واگیردار است، به عبارتی از طریق تماس با مایعات بدنی یا خون افراد مبتلا به هپاتیت می‌توان این بیماری را به دیگران منتقل کرد. این بیماری به واسطه ویروس‌های هپاتیت A ،B، C و E منتقل می‌شود.

هپاتیت A و E بیشتر از طریق آب و غذا آلوده شده انتقال می‌یابند، در حالی که هپاتیت B و C بیشتر از طریق خون و مایعات بدنی منتقل می‌شوند، مثل از طریق استفاده از وسایل تزریقی غیرتمیز، اشتراک سرنگ و سرنگ شیرینگ، یا روابط جنسی بدون محافظت.

 

آیا هپاتیت خطرناک است؟

بله، هپاتیت می‌تواند بیماری خطرناکی باشد. این بیماری می‌تواند باعث آسیب به کبد شود و در برخی موارد می‌تواند منجر به سیروز کبد و سرطان کبد شود. هپاتیت بیشتر در افرادی که به صورت مزمن از آن رنج می‌برند، مشکل ایجاد می‌کند.

هپاتیت B و C به طور خاص بیشترین خطر را دارند، زیرا در اغلب موارد به صورت مزمن بوده و به طور ناگهانی بروز عوارض جدی مانند سیروز کبد، کم خونی، کمبود عملکرد کبد و حتی سرطان کبد را در بر دارند. هپاتیت A و E در بیشتر موارد درمان پذیر هستند و عمدتاً به طور موقت ایجاد ناراحتی در کبد و علائم شبیه به گریپ در بدن دارند.

 

کدام نوع هپاتیت خطرناک است؟

در واقع، تمامی انواع هپاتیت به صورت خطرناک در نظر گرفته می‌شوند و می‌توانند باعث آسیب به کبد شوند و در برخی موارد می‌توانند منجر به سیروز کبد و سرطان کبد شوند. با این حال، هپاتیت B و C به طور خاص بیشترین خطر را دارند، زیرا در اغلب موارد به صورت مزمن بوده و به طور ناگهانی بروز عوارض جدی مانند سیروز کبد، کم خونی، کمبود عملکرد کبد و حتی سرطان کبد را در بر دارند.

 

 آیا هپاتیت قابل درمان است؟

•  برخی از انواع هپاتیت مانند هپاتیت C دارای درمان‌های قابل ترمیم هستند. دیگر انواع می‌توانند با مراقبت مناسب مدیریت شوند.

 چگونه هپاتیت B منتقل می‌شود؟

• هپاتیت B از طریق تماس با خون آلوده، جنسی بدون محافظت و از مادر به نوزاد در زمان زایمان منتشر می‌شود.

آیا هپاتیت A به دیگران منتقل می‌شود؟

• بله، هپاتیت A بسیار مسری منتقل می‌شود، معمولاً از طریق مواد غذایی و آب آلوده.

 بهترین راه برای جلوگیری از هپاتیت چیست؟

•  واکسیناسیون بهترین راه برای جلوگیری از هپاتیت A و B است. عادات بهداشتی نیز نقش مهمی ایفا می‌کنند.

آیا هپاتیت می‌تواند بر روی کودکان تأثیر بگذارد؟

•  بله، هپاتیت می‌تواند بر افراد با هر سنی، از جمله کودکان، تأثیر بگذارد.

آیا هپاتیت C همیشه مزمن است؟

•  خیر، برخی از موارد هپاتیت C می‌تواند حاد باشد، اما بسیاری از آن‌ها در صورت عدم درمان به عفونت مزمن تبدیل می‌شوند.

 هپاتیت D شایع است؟

•  هپاتیت D نادر است و تنها در افرادی رخ می‌دهد که از پیش به هپاتیت B آلوده هستند.

 چه نشانه‌های اولیه آسیب کبدی هستند؟

•  نشانه‌های اولیه آسیب کبدی شامل خستگی، تنگی شکمی و زردی پوست می‌شوند.

چقدر باید به صورت منظم برای هپاتیت آزمایش دهم؟

•  توصیه می‌شود اگر در خطر هستید یا علائم دارید، آزمایش‌های لازم را انجام دهید. با یک متخصص بهداشت مشورت کنید.

 آیا هپاتیت از طریق ترشحات دهانی منتقل می‌شود؟

•  در حالی که انتقال اصلی از طریق خون و دیگر مایعات بدنی است، هپاتیت B به طور احتمالی از طریق زخم‌ها یا برش‌های موجود در دهان منتقل می‌شود.