مقدمه ای برای آنزیم کبدی

SGOT (Aspartate Aminotransferase)

 

یک آنزیم است که در بدن وجود دارد و در عملکرد کبد نقش مهمی دارد. بررسی سطح SGOT در آزمایش خون می‌تواند به تشخیص برخی مشکلات کبدی کمک کند.

هنگامی که سلول‌های کبدی آسیب می‌بینند یا نابود می‌شوند، SGOT از داخل سلول‌ها به خارج آزاد می‌شود و سطح آن در خون افزایش می‌یابد. این افزایش می‌تواند نشان دهنده وجود بیماری‌های کبدی مانند التهاب کبد، تلیف کبد، اختلالات کبدی ناشی از الکل و سایر عوامل باشد.

آزمایش SGOT به عنوان یکی از آزمایش‌های تابع کبدی معمولاً در بستر ارزیابی کبد و عملکرد آن در بررسی و تشخیص مشکلات کبدی استفاده می‌شود. با اندازه‌گیری سطح SGOT در خون، پزشکان می‌توانند به تشخیص و مانیتورینگ بیماری‌های کبدی کمک کنند.

نتیجه آزمایش SGOT ممکن است با توجه به آزمایشگاه متفاوت باشد، اما معمولاً یک مقدار نرمال مرجع برای سطح SGOT وجود دارد. در صورتی که سطح SGOT بالاتر از محدوده نرمال باشد، نیاز به ارزیابی و تشخیص توسط پزشک وجود دارد تا علت افزایش آن مشخص شود.

مهم است بدانید که افزایش سطح SGOT تنها نشان‌دهنده بیماری کبدی نیست و ممکن است در موارد دیگری نیز افزایش یابد. بنابراین، تشخیص نهایی و درمان باید توسط پزشک صورت گیرد و بر اساس سایر عوارض و آزمایشات تکمیلی انجام شود.

علت تجویز آزمایش SGOT چیست؟

علت تجویز آزمایش سطح SGOT (آزمایش آنزیم کبدی) معمولاً بررسی و ارزیابی وضعیت کبدی فرد است. این آزمایش به منظور تشخیص و پیگیری بیماری‌های کبدی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال، آزمایش SGOT ممکن است در موارد زیر تجویز شود:

1. ارزیابی التهاب کبد: افزایش سطح SGOT می‌تواند نشانگر وجود التهاب در کبد باشد، مانند التهاب کبد ویروسی (نظیر هپاتیت) یا التهاب کبد ناشی از سایر عوامل.
2. ارزیابی تلیف کبد: در صورتی که بافت کبد به‌طور غیرقابل بازگشتی تغییر کرده باشد و تلیف کبد ایجاد شده باشد، سطح SGOT ممکن است افزایش یابد.
3. بررسی عوامل دیگر: افزایش سطح SGOT می‌تواند به علت مصرف الکل بیش از حد، مصرف داروهای مضر برای کبد، یا برخی بیماری‌های متابولیک و ارثی باشد که تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم بر کبد دارند.

در کل، آزمایش SGOT به عنوان یکی از مؤشرهای اولیه در بررسی وضعیت کبدی مورد استفاده قرار می‌گیرد و پزشکان با بررسی سطح آن می‌توانند تشخیص و درمان مناسب را برای بیمار تعیین کنند.

شرایط آزمایشگاهی این تست SGOTچیست؟

شرایط آزمایشگاهی برای تست SGOT عبارتند از:

1. نمونه خون: نمونه خون برای انجام آزمایش SGOT از بیمار گرفته می‌شود. این نمونه معمولاً از رگ دست یا آرنج گرفته می‌شود.
2. تهیه نمونه: پرستنده یا پرستنده مجاور می‌بایست به طور دقیق راهنمایی کند تا نمونه خون از بیمار گرفته شود. نمونه خون سپس در لوله‌های خونی قرار داده می‌شود.
3. آماده سازی: نمونه خون در آزمایشگاه آماده سازی می‌شود. این شامل جداسازی سریع سرم خون از سایر اجزا و ذخیره سازی آن است.
4. آزمایش: سرم خون جدا شده در آزمایشگاه با استفاده از روش‌های شیمیایی و آنزیمی برای اندازه‌گیری سطح SGOT بررسی می‌شود.
5. گزارش نتایج: پس از انجام آزمایش، نتایج به صورت عددی برای سطح SGOT گزارش می‌شوند. این نتایج به پزشک ارائه می‌شود تا تشخیص و درمان مناسب را تعیین کند.

مهم است بدانید که هر آزمایشگاه ممکن است شرایط آزمایشی متفاوتی داشته باشد، اما این مراحل اساسی برای انجام آزمایش SGOT در بیشتر موارد استفاده می‌شوند.

آیا این آزمایش نیاز به ناشتائی دارد ؟

بله، برخی آزمایشگاه‌ها برای انجام آزمایش SGOT ناشتایی را پیشنهاد می‌کنند. این به دلیل این است که مصرف غذا می‌تواند تأثیری بر سطح SGOT داشته باشد. با خالی بودن معده و ناشتا بودن، نتایج آزمایش SGOT دقیق‌تر و قابل اعتماد‌تر خواهند بود.

به هر حال، مهم است که پیش از انجام آزمایش SGOT با آزمایشگاه خود یا پزشک مشورت کنید. آنها می‌توانند شرایط خاص آزمایشگاهی را که شامل ناشتائی یا سایر دستورات مربوط به پیش آمدن آزمایش است، برای شما مشخص کنند.

این آزمایش چه بیماریهایی را نشان میدهد؟

آزمایش SGOT (آزمایش آنزیم کبدی) قادر است به تشخیص و ارزیابی بیماری‌های مختلف کبدی کمک کند. افزایش سطح SGOT ممکن است به علت مشکلات زیر باشد:

1. التهاب کبد: نتایج غیرطبیعی آزمایش SGOT می‌تواند به نشانگر وجود التهاب در کبد باشد، مانند هپاتیت ویروسی (هپاتیت B، C و غیره) یا التهاب کبد ناشی از سایر عوامل.
2. تلیف کبد: در صورتی که بافت کبد به‌طور غیرقابل بازگشتی تغییر کرده باشد و تلیف کبد ایجاد شده باشد، سطح SGOT افزایش می‌یابد.
3. آسیب کبدی ناشی از الکل: مصرف مستمر و بیش از حد الکل ممکن است به آسیب کبدی و افزایش سطح SGOT منجر شود.
4. داروها: برخی داروها می‌توانند به کبد آسیب برسانند و سطح SGOT را افزایش دهند، مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، ضدالتهاب‌ها، ضدویروس‌ها و برخی داروهای ضدافسردگی.
5. بیماری‌های متابولیک: برخی بیماری‌های متابولیک مانند بیماری‌های خانوادگی کبدی، هموچروز، هماکروماتوز کبدی و نقص آلفا-۱ آنتی‌تریپسین نیز می‌توانند منجر به افزایش سطح SGOT شوند.

بنابراین، نتیجه غیرطبیعی آزمایش SGOT تنها نشان‌دهنده بیماری کبدی نیست و ممکن است در موارد دیگری نیز افزایش یابد. برای تشخیص نهایی و درمان، تشخیص پزشک و بررسی بیشتر نیاز است.

مقدار نرمال این تست SGOT چقدر هست؟

مقدار نرمال سطح SGOT (AST) ممکن است در هر آزمایشگاه متفاوت باشد، اما معمولاً برای بزرگسالان، محدوده نرمال سطح SGOT در حدود ۱۰ تا ۴۰ واحد بر میلی‌لیتر (U/L) است. این مقدار می‌تواند در بسترهای مختلف و با توجه به شرایط مختلف متفاوت باشد. بنابراین، برای تفسیر نتیجه آزمایش SGOT، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا نتیجه شما را با محدوده نرمال مرجع آزمایشگاهی خود مقایسه کند و نتیجه نهایی را تشخیص دهد.

میزان نرمال:

مقدار نرمال سطح SGOT (AST) در بزرگسالان معمولاً در بازه‌ی تقریبی ۱۰ تا ۴۰ واحد بر میلی‌لیتر (U/L) قرار دارد. این مقدار ممکن است در آزمایشگاه‌ها و مراکز مختلف کمی متغیر باشد، بنابراین بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا محدوده‌ی نرمال مربوط به آزمایشگاه خود را دریافت کنید و نتیجه‌ی شما را با این مقدار مقایسه نمایید.

اگر این آزمایش بالا باشد میتواند نشانه هپاتیت باشد ؟

افزایش سطح SGOT ممکن است یکی از نشانه‌های هپاتیت باشد، اما آزمایش SGOT تنها نشانه مستقیم برای تشخیص هپاتیت نیست و نیاز به تحلیل بیشتر دارد. هپاتیت یک علامت مشترک در التهاب کبد است و ممکن است عوامل دیگری نیز باعث افزایش سطح SGOT شوند، از جمله تلیف کبد، آسیب کبدی ناشی از مصرف الکل، داروها و بیماری‌های متابولیک.

برای تشخیص دقیق هپاتیت و تعیین نوع آن (هپاتیت ویروسی یا غیر ویروسی)، نیاز به آزمایش‌های دیگری مانند آزمایش‌های هپاتیت B و C، آزمایش‌های کبدی دیگر (مانند SGPT، آلکالین فسفاتاز، بیلیروبین و غیره) و در صورت لزوم سونوگرافی کبد و بیوپسی ممکن است وجود داشته باشد.

بنابراین، اگر سطح SGOT شما بالا باشد، باید با پزشک خود مشورت کنید تا تشخیص صحیح را بررسی کند و سایر آزمایش‌ها و تحقیقات را بر اساس نیاز تعیین کند.

اصلا هپاتیت چیست؟ 

هپاتیت به التهاب کبد اطلاق می‌شود و می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. دو نوع مهم هپاتیت عبارتند از:

1. هپاتیت ویروسی: نوعی از التهاب کبد است که به وسیله ویروس‌های هپاتیت ویروسی از جمله هپاتیت A، B، C، D و E ایجاد می‌شود. هپاتیت ویروسی ممکن است از طریق آب و غذا، خون و مایعات بدنی مشترک، روشنایی و روابط جنسی منتقل شود. علائم هپاتیت ویروسی شامل خستگی، تب، تهوع، استفراغ، زردی پوست و چشمان، تیرگی ادرار و رنگ تیره مدفوع می‌شود.
2. هپاتیت غیر ویروسی: در این نوع هپاتیت، عواملی مانند مصرف الکل بیش از حد، داروها، سموم و بیماری‌های متابولیک می‌توانند باعث التهاب کبد شوند. هپاتیت غیر ویروسی نیز ممکن است علائمی مشابه هپاتیت ویروسی داشته باشد.

با توجه به نوع هپاتیت و شدت آن، درمان‌های مختلفی وجود دارد، از جمله استراحت، تغذیه مناسب، داروها، واکسن‌ها و در مواردی ممکن است نیاز به درمان بیماری پایه و مکمل داشته باشد. در صورت مشکوک بودن به هپاتیت، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا تشخیص و درمان صحیح را تعیین کند.

علائم هپاتیت با توجه به بالا بودن آنزیم sgot چیست؟

ارتفاع سطح SGOT (AST) تنها نشانه‌ای برای هپاتیت نیست و نمی‌توان به تنهایی بر اساس این آزمایش تشخیص هپاتیت را قطعی کرد. افزایش SGOT ممکن است در هپاتیت و در موارد دیگری نیز رخ دهد. برای تشخیص هپاتیت، باید به علائم دیگری هم توجه کرد.

علائم هپاتیت می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

1. خستگی و ضعف عمومی
2. تب و احساس گرما یا سردی بیش از حد
3. تهوع و استفراغ
4. افت شدید اشتها
5. درد یا سنگینی در ناحیه کبد
6. زردی پوست و چشمان
7. تیرگی ادرار و رنگ تیره مدفوع
8. خارش پوست
9. احساس تورم و وزنده شدن شکم

به هر حال، این علائم تنها نشانه‌های ممکن برای هپاتیت هستند و برای تشخیص دقیق و درمان، نیاز به معاینه پزشکی و سایر آزمایشات کبدی (شامل سایر آزمایشات آنزیم کبدی و آزمایش‌های هپاتیتی) است. در صورت داشتن علائم هپاتیت و نگرانی درباره سطح SGOT، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا تشخیص صحیح را بررسی کند.

تستهای مرتبط با این آنزیم چه هستند؟

در ارتباط با سطح SGOT (AST) و عملکرد کبد، تست‌های مرتبطی وجود دارند که می‌توانند تکمیلی و کمکی برای تشخیص و بررسی وضعیت کبد باشند. برخی از تست‌های مرتبط عبارتند از:

1. SGPT (ALT): سطح SGPT (آلانین آمینوترانسفراز) که نیز یک آنزیم کبدی است. افزایش همزمان سطح SGPT و SGOT ممکن است به وجود آسیب کبدی اشاره کند.
2. آزمایش‌های هپاتیت: شامل آزمایش‌های هپاتیت ویروسی مانند هپاتیت B و C است. این آزمایش‌ها می‌توانند نشان دهنده عفونت ویروسی کبد باشند.
3. آزمایش‌های کبدی دیگر: شامل سایر آزمایش‌های کبدی مانند آلکالین فسفاتاز (ALP)، بیلیروبین، آلبومین و گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT) است. این آزمایش‌ها می‌توانند به تشخیص و بررسی بیشتر در مورد وضعیت کبد کمک کنند.

با ترکیب نتایج این تست‌ها و بررسی علائم بالینی و سابقه بیمار، پزشک می‌تواند تشخیص دقیق‌تری درباره وضعیت کبد و احتمال وجود هپاتیت ارائه دهد. بنابراین، مشاوره و هماهنگی با پزشک درباره تست‌های مربوطه و تفسیر نتایج آنها مهم است.

بعضی از تست‌های مرتبط دیگر با سطح SGOT (AST) و عملکرد کبد عبارتند از:

4. آزمایش‌های فشار خون در رگ‌های کبدی: این آزمایش‌ها برای اندازه‌گیری فشار در رگ‌های کبدی و بررسی عملکرد آنها استفاده می‌شوند. افزایش فشار در رگ‌های کبدی می‌تواند نشان دهنده مشکلاتی مانند سیروز کبدی باشد.
5. آزمایش‌های عملکرد کبدی: شامل آزمایش‌های مانند PT (Prothrombin Time) و INR (International Normalized Ratio) هستند. این آزمایش‌ها به بررسی عملکرد پروتئین‌های خونی مرتبط با انعقاد خون و عملکرد کبد کمک می‌کنند.
6. آزمایش‌های عملکرد صفراوی: شامل آزمایش‌های بیلیروبین، آلکالین فسفاتاز و آمیلاز صفراوی می‌شوند. این آزمایش‌ها به بررسی عملکرد کبد و سیستم صفراوی کمک می‌کنند.

همه این تست‌ها در کنار سطح SGOT می‌توانند به تشخیص و بررسی وضعیت کبد و شناسایی عواملی که ممکن است منجر به افزایش سطح SGOT شوند، کمک کنند. با مشاوره و هماهنگی با پزشک خود، می‌توانید تست‌های مناسب برای شما تعیین کنید و نتایج آنها را به درستی تفسیر کنید.

علت افزایش این آنزیم در خون چیست؟

افزایش سطح SGOT (AST) در خون می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. برخی از علت‌های افزایش این آنزیم عبارتند از:

1. آسیب کبدی: التهاب کبد، سیروز کبدی، آسیب ناشی از مصرف الکل بیش از حد، عفونت هپاتیتی و بیماری‌های دیگر می‌توانند منجر به افزایش سطح SGOT شوند.
2. آسیب قلبی: بعضی از موارد از جمله ایسکمی قلبی (بلوک عروق قلبی)، آسیب عضله قلب (مانند اینفارکتوس میوکاردیوم) و نارسایی قلبی ممکن است سطح SGOT را افزایش دهند.
3. آسیب عضلات: آسیب عضلات استخوانی، تروما عضلانی، ورزش شدید و بیماری‌های عضلانی می‌توانند به افزایش SGOT منجر شوند.
4. داروها: مصرف برخی داروها مانند استاتین‌ها (مورد استفاده در کاهش کلسترول)، ضدالتهابات غیراستروئیدی (NSAIDs)، ضداختلال روانی و برخی آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است باعث افزایش سطح SGOT در خون شوند.
5. سایر علل: برخی عوامل دیگر مانند استرس شدید، افزایش فعالیت فیزیکی، نارسایی کلیوی و برخی بیماری‌های متابولیک نیز ممکن است سطح SGOT را افزایش دهند.

لطفاً به خاطر داشته باشید که افزایش سطح SGOT تنها یک نشانه است و نیاز به ارزیابی دقیق‌تر و تشخیص توسط پزشک دارد. اگر سطح SGOT شما بالا است یا نگرانی دارید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا دلیل آن را تعیین و بررسی کند.

تفاوت آنزیم sgpt با آنزیم sgot 

آنزیم SGOT (AST) و آنزیم SGPT (ALT) دو آنزیم کبدی هستند که در آزمایشات تشخیصی کبدی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این دو آنزیم تفاوت‌هایی دارند:

1. محل فعالیت: SGOT (AST) در سلول‌های مختلف بدن فعالیت دارد، از جمله کبد، قلب، عضلات، کلیه و مغز. در حالی که SGPT (ALT) عمدتاً در سلول‌های کبدی فعالیت دارد و میزان بالای آن نشانگر آسیب کبدی است.
2. حساسیت به آسیب کبدی: معمولاً SGPT (ALT) حساسیت بیشتری نسبت به آسیب کبدی دارد و در صورت آسیب کبدی، میزان آن افزایش قابل توجهی می‌یابد. به عبارت دیگر، افزایش SGPT (ALT) بیشتر از افزایش SGOT (AST) در بیماری‌های کبدی اتفاق می‌افتد.
3. استفاده در تشخیص: در برخی بیماری‌ها، مانند هپاتیت و سیروز کبدی، سطح SGPT (ALT) بیشتر از سطح SGOT (AST) افزایش می‌یابد. در مقابل، سطح SGOT (AST) در بیماری‌های قلبی مانند ایسکمی قلبی بیشتر متأثر می‌شود.

اگرچه SGOT و SGPT دو آنزیم مهم در بررسی عملکرد کبد هستند، اما برای تشخیص و بررسی دقیق‌تر بیماری‌های کبدی، نیاز به ترکیب نتایج این دو آنزیم و سایر آزمایشات مرتبط مانند آلبومین، آلکالین فسفاتاز و بیلیروبین است. مشاوره با پزشک خود درباره تفسیر صحیح نتایج وضعیت کبدی شما مفید است.

چه میتواند باشد ؟sgotعلت پائین بودن

سطح پایین SGOT (AST) در آزمایش ممکن است به دلایل مختلفی باشد. برخی از علل کاهش سطح این آنزیم عبارتند از:

1. کاهش فعالیت کبدی: کاهش سطح SGOT ممکن است به معنی کاهش فعالیت کبدی باشد. این ممکن است ناشی از بیماری‌هایی مانند سیروز کبدی، کم‌خونی شدید، نقص مادرزادی آنزیم‌های کبدی و استفاده از برخی داروها باشد.
2. مصرف داروها: برخی داروها ممکن است منجر به کاهش سطح SGOT شوند. به عنوان مثال، استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و داروهایی که اثر سمی بر کبد دارند می‌تواند باعث کاهش سطح SGOT شود.
3. علل مرتبط با عضلات: کاهش سطح SGOT ممکن است به دلیل مشکلات عضلانی مانند ضعف عضلات، آسیب عضلانی و بیماری‌های عضلانی رخ دهد.

چه غذاهایی با افزایش این آنزیم به بدن کمک می کنند؟

غذاهایی که ممکن است به افزایش سطح آنزیم SGOT (AST) در بدن کمک کنند عبارتند از:

1. مواد غذایی آهن‌دار: مثل گوشت قرمز، جگر، اسفناج و لوبیا قرمز. این مواد غذایی حاوی آهن هستند که به تولید و فعالیت آنزیم‌های کبدی کمک می‌کنند.
2. مواد غذایی پرپروتئین: مانند ماهی، مرغ، تخم مرغ، سویا، لوبیا سفید و لبنیات. پروتئین‌ها در فعالیت آنزیم‌های کبدی و ساخت سلول‌های جدید کمک می‌کنند.
3. میوه‌ها و سبزیجات تازه: مثل پرتقال، لیمو، هویج، سیب، آناناس، خرما و آووکادو. این مواد غذایی حاوی ویتامین C، آنتی‌اکسیدان‌ها و فیبر هستند که به سلامتی کبد و کاهش التهاب کمک می‌کنند.
4. غلات کامل: مانند گندم کامل، جو، برنج قهوه‌ای و برنج قهوه‌ای می‌توانند به عنوان منابع انرژی مورد نیاز برای عملکرد کبد و آنزیم‌های کبدی مفید باشند.
5. گیاهان دارویی: برخی گیاهان دارویی مانند زرشک، زنجبیل، ریحان و آویشن خواص ضد التهابی و آنتی‌اکسیدانی دارند که می‌توانند به سلامتی کبد و کاهش سطح SGOT کمک کنند.

همچنین، مهم است به نظم و تنوع در تغذیه توجه کنید و هرگونه تغییر در رژیم غذایی خود را با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.

میزان نرمال این آنزیم در کودکان چقدر هست؟

معمولاً در آزمایشات بالینی، محدوده نرمال آنزیم SGOT (AST) برای کودکان متفاوت از بزرگسالان است. برای تعیین محدوده نرمال SGOT در کودکان، عواملی مانند سن و جنسیت نیز در نظر گرفته می‌شود. معمولاً محدوده نرمال SGOT برای کودکان به صورت واحد فعالیت آنزیم در هر میلی لیتر سرم (IU/L) یا واحدی مشابه تعیین می‌شود.

در هر صورت، برای تشخیص دقیق و بررسی وضعیت کبدی کودکان، توصیه می‌شود با پزشک معالج یا پزشک کودکان مشورت کنید. آنها می‌توانند بر اساس شرایط سنی و عوامل دیگر که در تشخیص و مقایسه نتایج آزمایش‌ها تاثیر دارند، نرمال‌های مربوطه را برای کودک شما مشخص کنند.

 تفسیر آزمایش SGOT 

برای تفسیر نتایج آزمایش SGOT (AST)، مهم است به محدوده نرمال آنزیم برای هر آزمایشگاه خاص توجه کنید، زیرا ممکن است در هر آزمایشگاه مقادیر نرمال متفاوت باشند. علاوه بر این، باید با پزشک خود درباره نتایج و تفسیر صحیح آنها مشورت کنید. در هر صورت، در حالت کلی، موارد زیر ممکن است در تفسیر نتایج آزمایش SGOT مورد توجه قرار گیرند:

1. محدوده نرمال: بررسی مقدار SGOT در محدوده نرمال معمولاً به معنی عدم وجود آسیب کبدی است. محدوده نرمال باید توسط آزمایشگاه و پزشک تعیین شود.
2. افزایش آنزیم: اگر سطح SGOT بیش از حد نرمال است، این می‌تواند نشانگر وجود مشکلات کبدی مانند التهاب کبد، هپاتیت، سیروز کبدی، آسیب کبدی ناشی از داروها یا سایر عوامل باشد.
3. سایر آزمایشات: برای تشخیص دقیق‌تر، نتایج SGOT باید با سایر آزمایشات کبدی مانند SGPT (ALT)، آلکالین فسفاتاز، بیلیروبین و آزمایش‌های تابع کبدی دیگر مقایسه شود.

تفسیر صحیح نتایج آزمایش SGOT به پزشک شما بستگی دارد. آنها با توجه به سابقه پزشکی، علائم، سایر آزمایشات و معاینه فیزیکی، می‌توانند علت افزایش SGOT را تشخیص دهند و برنامه درمانی مناسب را تعیین کنند.

 میزان نرمال آزمایش sgot چقدر است ؟

محدوده نرمال آزمایش SGOT (AST) برای هر آزمایشگاه و ممکن است در هر کشور متفاوت باشد. علاوه بر این، محدوده نرمال ممکن است بر اساس سن، جنسیت و عوامل دیگر تعیین شود. به همین دلیل، بهترین راه برای مشخص کردن محدوده نرمال SGOT در مورد شما، مراجعه به پزشک شما و مشاوره با او است. آنها می‌توانند بر اساس شرایط شما و نتایج آزمایش، محدوده نرمال مناسب را برای شما تعیین کنند و نتیجه آزمایش SGOT شما را تفسیر کنند.